tefnut

• ilk tanrı atum'un salyasından meydana gelen tanrıça. isminin heceleri olan tef, nem ve tükürük kelimesinin, nu ise yağmurun (ya de nemin) geldiği yer olan gökyüzü ve suyun kıpti dilindeki karşılıkları olarak kabul edilir. genellikle başının üzerinde güneş diskiyle resmedilir. elde edilen piramit çizimlerinde, babasının taşıdığı asa ve simgeyi, tefnut'un miras aldığı resmedilmiştir. nem ve bulutların tanrıçasıdır. bu anlamda kardeşi ve kocası shu ve çocukları geb (dünya) ve nut (gökyüzü) gibi madde tanrı statüsündedir. kural koymak ya da idare etmekten çok, kendi soylarından gelen tanrıların üzerinde hüküm sürdüğü alanın yaratıcısı ve aynı zamanda kendisidirler. bu nedenle onların hükümranlığı hiç bitmez. ayrıca aralarında sarsılmaz bir oydaşma vardır, kendilerinden sonra gelen tanrılar gibi iktidarı ele geçirmek, kıskançlık ya da kişisel kaprisleri gibi nedenlerden dolayı çatışma yaşamazlar.