ismet kür

• şişli'de gördüm kendisini. aramızda sadece 1 metrelik bir mesafe vardı. ben yerimde durup ona kaçamak bakışlar atarken, ruhum onun yanına gidip ona sıkı sıkı sarıldı sanki. mavicik saçlarını okşadı. gerçekten gitseydim yanına. onun hakkında tüm bildiklerimi sayacaktım ona. onu ne kadar takdir ettiğimi, ona ne kadar hayran olduğumu söyleseydim. ama o zaman klasik olacaktı. ya da bilmiş kızlar gibi onun bir eserinden bir cümle ile söze girseydim. o zaman da beni sevmeyecekti. o an kalkıp gitmesini istedim kendimi bu iç savaştan kurtarmak için. gitmedi. ben de gitmedim. beni görmedi hiç. sonra gittim. ama uzağa. görmedi bilmedi beni mavi saçlı kadın.