charles baudelaire

• (1821-1867) parantezleri arasındadır. şiirin piridir. fransız olup baudelaire'e fransız olmak ayıptır, günahtır, bednamdır. baudelaire'i tanımak sonsuz aynalar fanusunun içinde dolaşmak demektir. baudelaire her an sizi tokatlayabilir. huzur bozucudur. kaygısız bozar, ağlama...
  
  insan ve deniz
  
  sen, hür adam, seveceksin denizi her zaman;
  deniz aynandır senin, kendini seyredersin
  bakarken, akıp giden dalgaların ardından.
  sen de o kadar acı bir girdaba benzersin.
  haz duyarsın sulardaki aksine dalmaktan;
  gözlerinden, kollarından öpersin ve kalbin
  kendi derdini duyup avunur çoğu zaman,
  o azgın, o vahşî haykırışında denizin.
  kendi âleminizdesinizdir ikiniz de.
  kimse bilmez, ey ruh, uçurumlarını senin;
  sırlarınız daima, daima içinizde;
  ey deniz, nerde senin iç hazinelerin?
  ama işte gene binlerce yıldan beri
  cenkleşir durursunuz, duymadan acı, keder;
  ne kadar seversiniz çırpınmayı, ölmeyi,
  ey hırslarına gem vurulmayan kardeşler!