i confess

• baş karakter rahip açık bir isa figürüdür. başkalarının günahları için çektiği acıların yanında, bir çok sahnede hitchcock görsel olarak da buna işaret eder. örnek mi istiyorsunuz, hemen veriyorum: omuzları çökük bir halde quebec sokaklarında polis istasyonuna doğru yol alan rahibi, isa'nın yanında romalı askerlerle ve sırtında çarmıhla golgotha'ya giderkenki halini tasvir eden bir heykelle birlikte verir ki fotograf estetiği açısından müthiş bir sahnedir. yine rahibin katili saklaması gerektiği anlarda kadrajda illa bi çarmıhta isa figürü belirir. mahkeme çıkışından taksiye kadar aldığı yol, yine isanın golgotha yolculuğuyla bir çok açıdan benzerdir. yaklaşık 45 yıl sonra, ben mesihim diye ortaya çıkan dijital bi hacker'ın görsel açıdan, saç traşından kostüme kadar, baş karakterin tıpkısının aynısı olması ise tesadüflerle açıklanacak bir durum değildir, tabii ki mevzu sinema ise. (bkz: matrix)
  
  elbet bi nebze farklıdır diğer hitchcock filmlerinden. mizah sıfırdır, feci karanlıktır. ve inancın, dini olması mühim değil bir değere duyulan inancın övgüsüdür film, bu sebeple yönetmenin tüm filmografisinde benim için de yeri ayrıdır.