tiyatro adabı

• saygısızlığı kaldırmayan ve buna müsade etmeyen görgü kurallarından oluşur. tiyatro seyircisinin, sinema seyircisine göre daha hassas davranmasını gerektirir.
  
  - temiz ve güzel giyinmektir. bu seyircinin kendisine olan saygısının yanında sanata ve sanatçıya gösterdiği saygıyı da sergiler.
  
  - alkış her zaman takdir unsuru değildir. ıslık ise küfürden beterdir. en güzeli, oyuncunun emeğini yükseltecek ve beğeniyi gösterecek kıvamda alkışlamaktır.
  
  - yiyecek, yemiş ve içecek tüketilmesi uygun değildir.
  
  - sahneye ya da oyuna müdahele, ordunun yönetime el koyması gibi bir şeydir.
  
  aslında temeli tek olan kurallardır: saygı, saygı, saygı...
  
  unutulmamalıdır ki; her seyircinin bir oyundan aldığı verim farklıdır. bu nedenle her kitle, oyunda ki aynı kısıma tepki vermez. seyircinin gösterdiği reaksiyon hangi sahnelerde ağırlıktaysa; seyircinin tipini ve beklentisini göstermektedir. bu kabul edilebilir bir durumken, tiyatro adabı denilen toplumsal kurallara aykırı davranılması kişinin algısından ziyade terbiyesini göstermektedir.
  
  şarkı söyleyen bir şahne sanatçısının, bulunduğu mekanı terketmek için şarkısının bitmesini beklemek nasıl ki bir nezaket örneğiyse bir tiyatro oyununu paldır küldür terk etmek; sanata, sanatçıya ve kişiye yapılan edepsizlik örneği olup yapan kişinin en basitinden aile terbiyesi almadığını gösteren yani kişiye ve yaşantısına dair ipuçları veren kurallardır.