şevket ç.

• lütfen benim de abim olsun bu şahsiyet. o da olmadı akraba çıkalım bir yerlerden. kendisi, behzat ç'yi sevmemde büyük etkisi olan bir insan ("karakter" demeye, onu tek kelimede yalan etmeye dilim varmıyor). normalde yüzüne baksan ne karizma herif dersin ama işte o karizma herif her daim bir salaklık, naiflik, çocuksuluk taşıyor. bir insan, kardeşinin de hayatında artık özel biri var diye yatağa huzurlu girer mi layn? bu kadar gerçekçilik bazen başımı döndürüyor ama inatla izlemeye devam ediyoruz.
  
  kovboy kostümü, o türbe yeşili pantolon falan. hani böyle ne giyse, ne şekle girse hep üstünde sırıtan, her ortamda "ben burdayım ve biraz sakarım" tipli ergenler vardır ya. hah işte onların büyümemiş hali şevket. hep ergen kalmış bence. hatta annesinin karnından bile o haliyle çıkmış olduğuna inanıyorum ben. hiç değişmese keşke..
  
  oha unutmuşum, harun'un tepkisi nasıl güzeldi ya? o, "şevket abi, abimmm" diye danalar gibi bağırdıkça karakolun önünde, yeminle gözlerim doldu. ben olsam, ben de aynı şekil böğürürdüm kendisi için. adam değerli; orijinales çünkü.
  ben anlamadım arkadaş bu dizi komik mi, acıklı mı, duygu sömürücü mü, doğal mı, psikopat mı, naif mi, bizi mi yiyorlar, yoksa kimseyi iplemeyip sırf kendileri eğlensin diye mi çekiyorlar..