burçin bildik

• bu memleketteki magazin gazeteciliği anlayışını, etikten nasibini alamamış magazincilik nedir bunu bir kez daha gözler önüne seren gazetecilerin, kendilerine yeni malzeme olarak kullandıkları adamcağızdır. yahu adamın karısı can çekişirken, ağzından burnundan tüpler çıkarken fotoğrafını çekmenin kime ne hayrı var, adam dağılmış, ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuş bu adamın fotoğrafını çekince ne oluyor? eşinin ölümüyle üzüntüden abuk subuk laflar savururken ağzına mikrofon dayayınca boyunuz mu uzuyor? hadi götünü başını açıp size şov yapmaya meraklı manken ablaları, şarkıcı teyzeleri sürekli çekiyorsunuz, bodrum'da genç kızlarla dans eden evli adamlar gündeminizin birinci maddesi olabiliyor, nişantaş'ta kim kiminle kahve içmiş, istinyepark'ta kim alışveriş yapmış, bu esnada üstündeki elbisesi nasılmış... bunları hep anladım; ama bunu pek algılayamadım.
  
  magazinciliğin gazetecilikle aynı kefeye konmayacak bir iş, bir meslek tanımı olduğunun farkındayım. o kadar hayalperest değilim evet. ama insanlık diye bir şey var. defne joy foster öldüğünde de, bugün bu durumda da sergilenen tavır, kayseri'de öldürülen 3 çocuğun nasıl öldürüldüğünün ballandırma usülü anlatımı; bunlar artık ne gazetecilik, ne magazincilik sayılıyor. yüzsüzlük magazin gazetecisinin iş tanımına giriyor peki güzel, insanlıktan nasibini alamamış bir hayvan olmak da mı vardı o tanımda? bu artık haber yapmak falan değil zira, kitlelerin habere ulaşma isteği için kendini feda etmek hiç değil. hem zaten bu kadar meraklıysanız, götünüz yerse; hüseyin üzülmez'in peşine düşseniz ya, yüksek magazincilik anlayışınızla adamın evinin önüne kamp kursanız ya? onu yaptığınız gün, piyasadaki bütün osuruk dergilere abone olmayan sizin gibi olsun.
  
  burçin bildik; anlaşılan o ki çok sevdiği ve birlikte, kolay ya da zor, iyi ya da kötü bir hayatı paylaştığı eşini kaybetmiş, şaşkın ve üzgün bir adam belli ki. yazık ki magazinimizin de yeni malzemesi olmuş, kendisine kolay gelsin. bol sabır ve metanet dilerim.