öfke baldan tatlıdır

• insanoğlu hep öfke düşkünü olmuş. uzak zamanda insanlar arenaları bundan dolayı keşfetmiş; saldırganlığın kan revan kokulu vahşiliğine, akvaryuma bakan insani sakinliği getirmek adına...
  
  spor, boks vs., sınırları belirlenmiş alanlardaki kavga, geçen zamanla değişmeyen aynı sevda...
  
  zaman geçer; hep olduğu gibi, trafik kazası... olay yerine inanılmaz bir ilgi uyandırır hatta. iyi ki benim başıma gelmedi saklambacında çarpışma, patlama ve insani dersler çıkarılan öyküler...
  
  birgün bakmışsın, sözlük diye bir şey keşfedilmiş... birileri saldırıyor; neye olduğu belli değil, bir şeye işte. sadece bir şeye, öfke kusuyor, kana susamışçasına yumruk atmaktan kaçınmıyor kelimeleriyle... izlemeden, okumadan can dayanır mı?! ki müdahil olmama garantisi bu kadar yüksekken...
  
  öfkenin çekiciliği, ona duyulan saygı, onu edinme çabası. herhangi bir şeye yönelen öfke, nedeni isterse varsın olmasın... yeter ki bulunsun gövdede...
  
  oradadır bu okuyucu. arenada oturmak için yer kovalayan aynı adam... aynı basamaklardayız.
  
  kan revan içinde olmayı sevmeyi gelişmekte olan aklımız bile yok edemiyor, edemeyecek de...