felsefe bölümü öğrencisi olmak

• mutsuz olmaktır. çünkü ontolojik ve eksistensiyal soruları sorgulamak, bunların içinde dolanmak, daha sonra "herkesleşme" durumundan çıkamadığın için her şeyden daha da nefret etmek, çıkış yolu bulamamak gibi durumlarla sonuçlanabilir.
  
  ki bunları sadece seçmeli olarak aldığım felsefe derslerinden sonra söylüyorum.
  cehalet, mutluluktur. ötesi yok.
  ama yine de felsefe okumak isterdim. fazla da içselleştirmemek lazım tabi.
  yoksa "mahmut vardı ya işte felsefe okuyordu kafayu sıyırdı haaa" cümlesinin öznesi olunabiliyor.