take this waltz

• seyrettikten 1 ay sonra bile sevip sevmediğimden emin olamadığım bir sarah polley filmi. sevme nedenim her zaman yaptığım gibi kendimde bulduğum şeyleri filmde gördüğümde kendimi daha iyi hissetmem, sevmeme nedenim de belki doğru olduklarını kabul etmek istememem.
  
  genel olarak uzun süreli ilişkileri ve yıpranan yanlarını çok güzel ortaya çıkaran bir film.
  
  --- spoiler ---
  
  bu filmde 2 kilit nokta vardı bana çok dokunaklı gelen.
  
  1.si; esas kız kocasıyla yıl dönümü yemeğine gittiğinde kocasına; 'konuşsana, bir şeyler söyle' diyor, kocası 'bir şey söylemek için konuşmak istemiyorum, bütün gün beraberiz sana ne söyleyeyim ki' gibi bir şey söylüyor. işte burda bence kadınların ilişkiye ve yıldönümlerine yükledikleri anlam ile erkeklerin odunluğu ve düz mantığı çok güzel anlatılmış.
  
  2.si; herkesin dikkatini çekip çekmediğini bilmiyorum ama, esas kız kocasıyla yaşarken, kocası dişlerini fırçalarken kız tuvalete girip işeyebiliyor ve bu çok normal karşılanıyor ikisi tarafından da. oysa sevgilisi ile beraber yaşamaya başladığında, sevgilisi dişlerini fırçalarken kız işemeye başladığında çocuk rahatsız olup tuvaletten çıkıyor. kızın surtaındaki 'neyi yanlış yaptım' ifadesi alışkanlığı öyle güzel anlatıyor ki başka bir şey söylenmesine gerek yok. başka biriyle yapmaya alıştıgın ve sana normal gelen her şey etraftaki herkes için farklı ve alışılması zor.
  
  --- spoiler ---