the x factor

• us versiyonunu 2. sezonundan yakalayıp izlemeye başlamıştım. programı çok sevince 1. sezonu da indirip baştan izlemek istedim. yarışma canlı yayına geçene kadar çok güzeldi. kalbi müzik veya başka başka şeyler için atan binlerce amatör ruhlu insanın o sahneye çıkıp kendini kanıtlama süreçleri insanda bir şeyler uyandırıyordu cidden. jüri üyelerinin beğendikleri kişilere yaptıkları abartılı yorumlar bile tüylerimi diken diken etmeye yetiyordu. garip tiplere getirilen yorumlar da bir o kadar gözümden yaşlar akmasına sebep olacak kadar güldürüyordu beni. izlediğim sit-com'lardan önce bu yarışmayı izlemeye başlamıştım gülmek için. seçmelerden sonra jüri üyelerinin evlerine geçildi. orada da her şey güzeldi. ama her şey canlı yayına geçene kadarmış işte.
  
  birdenbire dört jüri üyesinin de seçmelerde yere göğe sığdıramadığı kişilere karşı yapılan eleştiriler, başka jüri üyelerinin grubunda olduğu için acımasızlaştı. beğendikleri şeyleri beğenmez oldular; ancak "artık bunu da beğenmeyene yuh!" denebilecek performanslara dördü de birden alkış kopardı. her şey daha da yapaylaştı ve soğuklaştı kanımca. yine de 1. sezonda melanie amaro'nun kazanmasıyla birlikte yüreğime su serpilmedi değil. canlı yayınlara kadar gözümü kırpmadan izlediğim fakat canlı yayınları atlaya atlaya bitirdiğim yarışmada tek bir dakikasını kaçırmadan izlediğim tüm performanslar melanie amaro'ya aitti çünkü.
  
  yine de üzülerek söylüyorum ki ülkemizde yayınlanan bu tarz yarışma programlarından her yönüyle katbekat iyidir ve izlenesidir. ikinci sezonda bir melanie amaro çıkacak gibi görünmüyor şimdilik ama bakalım, kısfmet.