matmazel noraliya'nın koltuğu

• insan hayatı boyunca çok fazla sıfat tamlamaları ile örülü cümleler okur fakat bazıları akılda kalır. farklıdır veya etkilenmişsinizdir, seneler geçse bile üzerinden halen hatırlanır. böyle bana çarpıcı gelen tipik bir nitelemeyi de bu romanın bir satırında gördüm.
  
  romanda ferit'in hoşlanmadığı, belki aşkına karşılık bulamadığı, itici bulduğu genç bir kız var. gözleri de yeşil bu kızın. yazar bu kızı enteresan bir cümle ile tasvir ediyor:
  
  koruk yeşili gözlerinden ekşi bir ruh sızıyordu.
  
  bunu dedikten sonra siz o kızı sevemezsiniz. bu kadar itici olabilir.
  ve bu kadar şairane olunur. tasvirin gücü budur.