orman

• olduğum insanla olmak istediğim insan arasında kocaman bir orman var; belirsizliklerle dolu, karanlık bir orman. üstelik genç değilim artık.
  
  olduğum insanı sevmiyorum: para kazanmak, faturalarını ödemek, toplumsal sözleşmeye bir tarafından yamanmak için kırk takla atan bir soytarı o benim gözümde.
  
  olmak isteğim insanıysa o karanlık orman yüzünden göremiyorum. o ormana girmek, korkularıma rağmen derinliklerinde yürümek, onca yolları aşmak gerekiyor. hem korkuyorum, hem halim yok.
  
  bir zamanlar kitaplara yazılan harflerin gelecekte gireceğim ormanda yolumu bulabilmem için serpiştirilen işaretler olduğuna inanıyordum. belki de öyleydiler, onları okudum ama hiç takip etmedim ve yitirdim o geleceği.
  
  yazgımı kabullendim artık: şu hayattaki en büyük başarısı faturalarını zamanında ödemek olan bir göt olarak öleceğim ben (ah dostlarım!) ve ne aski bir çelenk gönderecek cenazeme ne de sabancı.