hayatın güzel olmadığını fark etmek

• kimileri ölmekten korkarken ve de ölürken, ölüme hasret duymak; ölüm yaklaştıkça, sığınacak yer aramak. ve bütün bunlar olup biterken bir de ölümün de yaşamın da çok da üstünde durulası olmayan konular olduğunu düşünmeye zorlamak bünyeyi. bir yandan bilincinin; senden önce yaşamış tüm insanlığın kolektif bilgisinin toprakları üzerinde, bir tipiye yakalanmışcasına her önüne gelen kulübeye atıp kendini, köşede yanmakta olan şöminedeki ateşe ellerini uzatıp bir müddet ısındıktan sonra masal anlatacak bir sesin eksikliğini hissetmesiyle, kendini yeniden kar borana bırakırcasına insanlaşmasını duyumsamak. öte yandan; uçsuz bucaksızmış gibi görünen gök yüzünde, insan eli ile şimdilik bir şey inşa edilmesini sağlayacak bir teknolojinin olmaması sayesinde uçuşabilen kuşlara, o günlerin geleceği mesajını iletmek için saldığımız pisliklerin gazlarındaki harfleri, cümleleri düşünmek. bir yandan çıkmayı hayal edebilmek gök yüzüne, öte yandan yerin dibine gömülmek; ve fakat hiç bir halde basamamak toprağa. aslında ad koyamamak ona, sıfatlandıramamak yaşamı; hem de her şeyi adlandırdığını sıfatlandırdığını ve bir de anlamlandırdığını düşünürken. tanımı budur ki çok da bir anlamı yoktur.