tevitöl

• hayatımı bir noktada berbat etmiş okuldur. baya sene önce bahcesinde dışkı kokan, kapısının önünden serseri eksik olmayan okulumun efendi çocugu olarak kendi halimde takılırken bir gün pat hoca tuttu kolumdan müdür odasına. bir dayı sordu da sordu. sonra bir form doldurdum hop 1 ay sonra sınava. ama eve gelen sınav kağıdında benim resmim, başkasının kimliği yazıyordu. hata düzeltilemeden ki o zaman posta ile yürüyordu işler sınava girdim karambole. iyi de bir sonuç gelmişti ama kazanan ben değilim tabi. öyle kaynadı gitti de konu kapanmadı.
  
  o zamanki hocam öyle bir gazladı aileyi öyle talih kuşu gibi anlattı ki bizimkiler sandı ki ben einstein in yeniden vücuda gelmiş haliyim. ne alaka ama o zaman ben bilgisayarı geç keşfetmenin verdiği körlük içinde takılan zavallı bir ergenim. bak kaç sene geçti hala aman çok zeki aman yapar. zıplaya zıplaya aya gitsem heyecan uyandırmaz. sıradan bir adam olacağım belli ki hidron çarpıştırmayacağım hiç, ayla parayı içecekle yemeği aynı anda bitirecek kadar hesap kitap yapcam belki de kim bilir. ama bu okulun etkisi ile iyi de olsam kötü de hayal kırıklığı oluşturuyor. bu da böyle bir durumdur işte.