modern insanın en büyük problemi

• modern zamanalarda ya mekanik ya da dijitalsindir. duygusal olmak, arınılacak bir faaliyet olarak görülür. bu bağlamda, düşünmeksizin şartlı reflekslerine teslim olabilir, her daim, mekaniksen benzinin, dijitalsen şarjın bitebilir. hali hazırdaki teknoloji, seni ancak idare eden bataryana derman olmaz. küçük bir parantez açmak gerekirse, bataryan ile sana reva görülen emek-para-zaman takası arasında da epey benzerlikler vardır. sanırım; benzer, üretilmiş epistemolojik bilgilerimiz bizi benzer şeyler üretmeye zorluyor. eyleme tekabül eden her fonksiyonun matematiksel açılımı da birbirine benzer. her neyse, tekrar başa dönecek olursak, kayıtsız bir şekilde, gübre yahut ayrışmış organizma haline dönmek, her sonucun önceden tahmin edilmesi arzusunu bir nebze olsun bastıracaktır. bu noktada da tekrar başa dönüp, anlamlandırma konusunda bizi perişan eden nihilist bir bengi dönüş yaşıyoruz demek olacaktır. böylesi bir bengi dönüş bir nevi insanın değil, anlamın intiharı gibi düşünülebilir. neticede, modern zamanlar her şeyin başladığı yer ile her şeyin bittiği yerin aynı olması gibi şey.