ölümün yok zannedildiği zamanlar

• çocukluk yazlarının öğleden sonraları.
  
  perdeleri sıkı sıkı çekildi mi salonun; mayhoş, çıtır bir gölge kalbimi sarardı.
  uyku dayanırdı gündüz vakti gözlerime.
  ezelsiz o çağlardan annemin ninnileri akardı.
  elimde yastığın ucu; develeri, cüceleri, perileriyle alaydı şenlikti öğle uykuları.
  ve yemin ederim ölüm, o uykuları bozmaya korkardı.
  
  hep korkar, saklanır sandım; olmadı.