herkes mutlu tek ben mutsuzum hissi

• 16 subat 2016 22:27
  sabahlari yataktan kaklmak icin bir neden bulmanin ne kadar zor oldugunu bilmiyorlar ki.
  oysa ben her sabah ise gitmek icin kendimi ikna etmek zorundayim hatta yasamak icin kendimi ikna etmek zorundayim.
  yasamak icin sebep bulmak;
  normal bir insana ne kadar sacma gelir, oysa benim gibi uyum saglamis gibi gozukenler ama bi turlu fit edemeyenler bilir
  bu sorudaki rahatsizligi. neden yasamaliyim? cevap koca bir sessizlik. ruhsal derinligi olmayan sohbetler ve bir baskasi cok para kazansin diye uzun mesailer.
  bunun icin mi? dunyada o kadar uzucu olaylar oluyor cocuklar tecavuze ugruyor kadinlar olduruluyor yaslilar sokakta hayvanlara iskence ediyorlar. ıste beni ofkelendiren bu.
  annemle babamin kucukken beni dinlememesi degil. bana ogrettikleri idealler ve dogrular gercek hayatla uyusmuyor beni ofkelendiren bu ve biz hic bir sey olmamis gibi ise gidiyoruz.
  kalbimi kiran insanlarin acimasizligi, bana karsi degil cunku ben guvenimi uzun sure once kaybettim, ama ya onlar hayati cokmeye hazir bekleyen masum insanlar?