ayazağa ışık lisesi

• o zamanlar her şeyine rağmen çok ama çok özel olan bir okul. geriye dönüp bakıldığında size çok şeyler kazandırdığını anlayabileceğiniz bir okul.
  
  mr. lamont vardı, hazırlık sınıfının ilk günün ilkdersine gelmişti. tek kelime türkçesi yoktu.
  sonra derslerinde kanonu ölesiye abartarak eğlendiğimiz müzikçi eda gücer vardı,
  sonra evlendi ve şarkıcı oldu^*
  resimci ahmet karakaş vardı resim çantalarını her ders tek tek kontrol eden:
  su kabını veya süngerini unutursan resimden o günlük eksi alırdın.
  nihal yöneyman^* vardı,
  enkada yüzme dersleri vardı
  hoşlandığın kişinin eğitsel koluna yazılmak vardı...
  erdal bey vardı, yumuşaktı ama kızınca şakaklardan çimdikleyerek kızardı. kızlara dokunmazdı.
  gülden artel vardı o da ingilizceci; shakespeare severdi, ben de onu çok severdim hep o gelsin isterdim ingilizceye.
  bahar aylarında su savaşı vardı,
  bomba ihbarı ile okul boşaltılırdı arada, erken tatil olurduk.
  gri çorap yasaktı etekler gri olsa da.
  merdivenlerde mendil açıp metallica konseri için para toplayanlar oldu...
  son kullanma tarihine az kaldığı için meyveli yoğurtları, pudingleri üçer beşer beleş dağıtan kantinimiz vardı...
  boyunsuz canavar coğrafyacı melahat vardı, en azılı öğrencinin bile havasını aşağı alma gücüne sahipti.
  nurhan kantarcı vardı sözlüye kaldırdığında gözlüklerin arkasında uyuduğunu anlamıyoruz sanırdı.
  mr. campbell vardı en sevdiğim.. fransız karısı gitti diye o da gitti türkiyeden.
  cadı bir türkçeci vardı olmayan kaşlarını kalemle çizerdi. çok beddua aldı, kızı ölünce ayrıldı okuldan. o kadart üzüldük ki...
  bahçesi güzeldi
  o bahçede çimenlerde yatmak, ağaçların arasında gölgede keyif çatmak, aşık olmak,
  mezuniyette pasta savaşı yapmak güzeldi.
  tuba'nın dersinde ingilizce scrabble oynamak güzeldi.
  dersleri kaynatmak hele süperdi.
  arkadaşlar? çoktu. çok çoktu kredili sistem sayesinde. çoktu ve renkliydi.
  güzeldi okulumuz.
  şimdi nasıl? umurumda değil. o zaman her şeyiyle güzeldi.