koruyucu aile

• çoğu kişi bundan habersiz. aslında habersiz olmaları düşününce iyi bir şey gibi de geliyor. çünkü bazen öyle aileler görüyorum ki kafayı dinle bozmuş. yani belki devlette kalsa çocuk daha sağlıklı büyüme şansı varmış gibi geliyor.
  
  bunun dışında ilk öğrendiğimde aklıma aklıma direk ya başına bir iş gelirse anasına ne derim oldu. " kendi çocuğuna bir şey olsa..." e zaten ben biraz da "bir şeyler olursa.." diye doğurmuyorum. iç savaş çıkarsa, ülke batarsa kaçamazsak, öğretmeni döverse, taciz, tecavüz olursa, kaçırırlarsa, mutsuz olursa vs. devlete de güvenmiyor insan, zaten bir çocuk var, var olmuş yani bari onu kurtarayım, seveyim, öğreteyim hissi yine de ağır basıyor da çok büyük cesaret.
  
  devlet para konusunda cömert sayılır. üniversiteye kadar ödeme yapıyor. hatta iş bulma konusunda yardımcı da oluyor. kreşler özel okullarda da güzel burslar veriyormuş. bu gerçekten takdir edilesi. çok iyi de denetleniyormuş. öyle de olmalı. yurt dışına tatile çıkacaksın mesela validen izin alman gerekiyor. eğer aile artık evlat edinebilir derse o zaman nüfusa geçirebiliyorsun.
  
  bence koruyucu aileye de sorulmalı. evlat edinmek istiyor musun diye. üzerine aldığın zaman tüm yardımlar kesiliyor. zaman kötü, geçinmek zor. çoğu kişi bu yüzden de kaçınıyor olabilir. zaten evde çocuklar var. başka bir çocuğun daha masrafı yük geliyor olabilir. gelmese belki zaten kendileri doğuracaktı. biyolojik aile tamam dese bile koruyucu aile hayır dediğinde çocuk başka koruyucu aileye veriliyormuş. bu hayvanlığı yapacak aile azdır elbette ama teşvik için yine de devlet her iki tarafı da düşünebilmeli.
  
  engelli bir çocuğun koruyucu ailesinin hikayesini okumuştum. evlat edinmeyi istemiyorlardı mesela. neyse ki biyolojik aile de istemiyor. onların istememe sebebi ise ailenin diğer fertleri. eğer bize bir şey olursa bakmazlar diyorlardı. e onlar da haklı şimdi. 15 yaşına kadar tuvalet eğitimiyle uğraşmışlar. iş edinemiyor, konuşamıyor... ölene kadar bakılması gerekiyor. çok iyi bakıyorlar, deli gibi de seviyorlar ama tek dilekleri çocuğun onlardan önce ölmesi.
  
  bilemiyorum yani imkanı olanlar mutlaka düşünmeli. benimse bu konudaki en büyük endişem "din" meselesi. kendi çocuğum için bile 18 yaşına kadar hiçbir dinle muhatap olmaması için elimden geleni yapacaktım. ondan sonra ne hali varsa görsündü. e şimdi başkasının çocuğunda durum farklı oluyor. bir sözleşme imzalandığını biliyorum. orada ne deniyor bu konu hakkında maddeler nedir bilmiyorum. bilen varsa yazsın. çünkü şahsen ben uğraşamam yani mezhebiyle, diniyle falan. zannedersem tek eksiğim de bu olurdu.