kayınvalideye anne demek

• çok absürt bir şekilde potansiyel kayınpederime baba demişliğim var. bak daha evlilik filan yok. kız altı üstü babasıyla tanıştırdı ve adamla öyle bir frekans yakaladık ki işi adama baba deme yavşaklığına kadar vardırdım. enteresan tarafı kızla ayrıldıktan sonra bile babasıyla iletişimi koparmadık. kız gitti yurtdışında evlendi hatta bu sene çocuğu olacak. kızının hamilelik haberini benim yanımda bira içerken aldı adam. yanında olduğumu öğrendiklerinde kızla damat sinir krizleri geçirdi. ondan önceki hatunun da annesi çok severdi beni. o da daha evliliğin e'si yokken oğlum, evladım demeye başlamıştı. yaşasaydı freud reyiz bu konuyu mutlaka anamın beni emzirdiği döneme kadar götürürdü. ne bileyim en azından bir kaç kelam ederdi bu hususta. çoğacayip.
  
  edit: bu manevi babama geçenlerde japonya'ya taşınacağım dedim. adam yıkıldı. emekliye ayrıldığında ikramiyesiyle beni ziyaret etmeye karar verdi. yeminle annem bu kadar üzülmedi kararıma. bir de şimdi aklıma geldi. ben tek çocuğum ama elimde büyümüş yeğenlerim var. bunlardan bir tanesi geçmişte yaşadığım bir ülkede okudu. yurt yerine bende kalırdı. o ara ultra beyefendi bir çocukla çıktı. abin yanlış anlar diyerek kızı akşam sinemaya bile götürmüyordu. ben zorla sokana kadar eve adım atmadı. kapının önünde yağmur altında mal gibi iki saat beklediğini bilirim. bizim kız tipik türk kızı tribinde olduğu için bunlar bir kaç ay sonra uyuşamayıp ayrıldılar. biz hala çocukla can ciğer kuzu sarmasıyız. kız okulu bitirdi gitti biz çocukla bir süre ev arkadaşı olduk. yokluğu da tokluğu da beraber gördük. düğününde sağdıç oldum. çocuk evlendi tam da ben ziyarete gittiğim vakitlerde karısı doğum yaptı. çocuğun göbek ve isim babası da (bizde yok sanırım böyle bir durum) oldum. sonra bunlar bu yaz tatile geldiler beraber antalya'ya filan gittik. lan galiba bana çocukken bir şeyleri çok yanlış öğretmişler.