seul contre tous

• akli dengesinin yerinde olduğu söylenemeyecek bir adamın beyin haritası, bir anlamda görsel bir kitap. akıldan geçenleri perdeye yansıtmak meşakkatli bir iş ancak gaspar noe en direkt ve temel yöntemle dış ses kullanmış- hem de alabildiğine kullanmış- ve bizi bir düşünce akışının içine sokmuş. adamın susmasını beklemek nafile, susmuyor. aynen şu an bunu yazanın ya da okuyanların beyinlerinin durmadığı, mütemadiyen düşünce bombardımanına maruz kaldıkları gibi. kanaatimce sonuç başarılı. adamı tandık mı, tanıdık. neden bu hallere düştüğünü öğrendik mi, öğrendik. üstüne anladık; anlayış göstermesek de anladık. eh, 80'lerin başındaki fransa hakkında bir şeyler öğrenip adamı bu yapı içerisinde bir yere de oturtabildik, benzer durumlarda olmuş bir ülkenin vatandaşı olarak durumunu bildik. show tv haberlerindeki gibi sürekli "önemli" yerleri belirten dann! sesleri iyice tanıdık geldi hele.
  
  ayrıca noe'nin pek egosu güçlü bir yönetmen olduğunu, kendine ne kadar güvendiğini bir kez daha gördük. niyeti bir hikaye mi anlatmaktı yoksa ego şovu mu yapmaktı, takdiri izleyenlere kalmış.