annenin çöp diye attığı bazı muhteşem eşyalar

• çöp diye atılmamış olsa da, çocukluk kitaplarımın (bkz: can yayınları çocuk klasikleri serisi) teyzemin benden 10 yaş küçük kızına annem tarafından sorgusuz sualsiz verilmesi olayı hala oldukça canımı yakar.
  
  yıllar geçtikten ve kuzenim de büyüyüp o kitapların kıymetini bilecek yaşa geldikten sonra seriyi geri istemem, kuzenimin canı pahasına serisini odasının gizliliklerine saklaması, durumun vahametini ikiye katlar. kendisi yalnızca "çocuğuma" kitapları geri vereceğini belirtmiştir. bunun da tek şartının çocuğumun kitapları kendi çocuğuna geri vereceği konusunda sözleşme imzalamasıdır. (şaka yaptığımı sanıyorsunuz, yanılıyorsunuz.) sırf bu nedenle bile bana çocuk yapmayı düşünmem de annemin tüm olayı torun sevdasından kurgulamış olabileceği gerçeğini aklıma düşürüyor.