kendine gelmek

• bir yitirişin ardından tekrar kavuşmak; gidilen yer her neresi ise, dönülen yerin kendin olması hali. kendine dönüş. kolların ait olduğu bedeni uyumla sarma-sarmalama hareketini yapabilme yetisini tekrar kazanması, aynaya bakma anında, bakılan yüzün tanıdık gelmesi durumu.
  
  bir dizi kaybolmak^* halinin ardından yaşanır. tv'de zapping yaparken bir önceki kanalda bırakılan dizi ya da filme tekrar döndüğünüz anda aradan geçen zaman zarfında neleri kaçırmış olduğunuzu seyredilen şeyin bir özetini izlemek imkânına eriştiğiniz anda elde ettiğiniz gibi; kendine dönüşte de kayboluş faslındaki yaşantılarınızın geride kalmış kopuk kareleri vardır. yer, kişiler, dekor, mevsim, savaşlar, barışlar, olan biten, arada kaybolmuş satırlar, iletilmemiş mektuplar, iletilip de okunmamış mesajlar, hepsi size yeniden döner. önce kaybolduğunuzu hatırlarsınız, sonra o kayıp halinde yaşadıklarınızı bir güzel temize çekersiniz. hangisi önemliydi ve niçin önemliydi, hangisi önemsizdi ve neden önemsizleşti; hepsini gözden geçirirsiniz. bir silkinme halidir kendine gelmek. uyku mahmuru gözlerinizi açık tutmaya çalışmak nasıl uyanık olmak demek değilse, kaybolduğunuz bir zaman diliminde yaşarken yaşamış olduklarınız da aynen bu şekilde yarım yamalaktır.
  
  yaşam, bir zamanlar gece uykularınızı kaçıran, yatıp kalkıp düşündüğünüz, sizi bunalımlara sokan şey her ne ise, onu size iki sene sonra unutturacak ve yerine yeni bir şey koyacak kadar zengindir aslında. ve bu nedenle de, tüm zenginlikler gibi hem çok anlamlı, hem de çok anlamsızdır. velev ki ve bir gün veya bir sonraki ya da bir diğer sonraki gün kendine gelmek mümkün olsun...