hardwired... to self-destruct

• dinlemekte olduğum ve fikirlerimi bilahare yazacağım albümdür. ilk izlenim, greg fidelman death magnetic ve lulu'nun prodüksiyonlarından daha iyi iş çıkarmış. kulağı daha az yoruyor.
  
  edit:
  
  --- spoiler ---
  
  cd 1:
  
  - ilk 2 şarkıyı zaten biliyorduk. hardwired zaten açılış parçası lazım olduğu için yazılmış. eli yüzü düzgün bir açılış parçası. atlas rise ise ortalamanın üzerinde bir maiden apartması.
  
  - now that we're dead: you've got another thing coming'i andırdı, dinlediğim yere kadar albümün en iyisi.
  
  - moth into flame: bunu da biliyorduk. (vokal + riff olarak) yer yer testament etkileri duydum. yine başarılı bir parça denebilir.
  
  - dream no more: riff olarak tipik bir black albüm parçası, sad but true ayarında ama tarzı biraz farklı. vokal ise load/reload döneminden. crowbar, clutch, corrosion of conformity falan seviyorsanız bunu da sevmeniz muhtemel.
  
  - halo on fire: işte bu fazlasıyla güzel bir parça. albümün en uzunu. değişken pattern'ları var, üzerinde uğraşılmış, progresif bir yapısı var. albümün öne çıkanlarından biri olur. vokaller yer yer ozzy'i andırdı. (5. dakikadaki soloyu biraz daha uzun tutsalarmış iyiymiş yalnız) (sonlarda anathema - fragile dreams benzeri bir kısım var, bakalım kimlerin dikkatini çekecek...)
  
  (edit 2: dünden beri neyi andırıyor neyi andırıyor diyorum, çıldıracağım ama sonunda hatırladım. skid row - eileen'dir çağrıştırdığı şarkı.
  https://www.youtube.com/watch?v=niianxy1d3q )
  
  cd 2:
  
  - confusion: am i evil (yıllar önce yaptıkları diamond head cover'ı) girişinden sonra eye of the beholder gibi devam ediyor. biraz cyanide da var. vokaller yine reload / s&m dönemi. riff tipik metallica riff'i. yine am i evil ile kapanıyor. oldukça güzel bir parça.
  
  - manunkind: black albüm tarzı güzel bir bas+gitar girişi var. sonrasında justice albümü ya da soundgarden superunknown dönemine atfedilebilecek aksak ritm ve vokaller barındırıyor. kompleks yapısından dolayı canlı çalarlar mı bilmiyorum (çalamayacaklarından değil, seyircinin temposunu düşüreceği için)
  
  - here comes revenge: giriş leper messiah, sonrası wherever i may roam, 1.45 civarlarında bir tutam orion, sonra tekrar roam'a dönüş... gördüğünüz gibi biraz çorba olmuş (2.55'te and the road becomes my bride diyecek sanıyorsunuz). ne çalacaklarına çok karar verememişler gibi duruyor, çok tutmadım ama sanırım alışmak için birkaç kere daha dinlemem lazım.
  
  - am i savage: evet, bu da oldu ve megadeth'i andıran bir parça da yaptılar. beğendim, albümün iyilerinden.
  
  - murder one: halo on fire'dan sonraki albümde ikinci favorim. çok oturaklı parça olmuş. master of puppets döneminden fırlamış gibi. medya oynatıcımda uzun bir süre döneceğini düşünüyorum. sabbath tarzı riff'leri de, james'in vokal tarzını da çok beğendim. lemmy'e adanmış. kesinlikle çok iyi bir parça, bu devirde bir metallica klasiği olabilir.
  
  - spit out the bone: gayet başarılı, yine albümü kurtaran başarılı parçalardan. kill'em all dönemi kafasıyla yazıldığını tahmin ediyorum. offspring vs sevenler bir bakabilir.
  
  genel (ilk izlenim): 8/10
  
  death magnetic'e (guitar hero versiyonu) 7 civarı vermiştim, bu ondan biraz daha iyi.
  
  bu devirde elbette öyle çığır açan bir albüm beklemeyin ama kesinlikle zaman kaybı denebilecek bir 80 dakika da değil. metal fanlarının seveceği bir albüm yapmışlar. metal fanı olmayanların 1-2 dinleyişte sıkılıp bırakması muhtemel. fanlarını ise gayet memnun edecektir.
  
  öne çıkanlar:
  
  murder one, halo on fire, now that we're dead, confusion, spit out the bone, dream no more
  
  --- spoiler ---