demirlibahçe

• ankara'da bulunan, doğup büyüdüğüm, ilkokulunda okuyup, sokaklarında oynadığım, çocukluğumun geçtiği mahalle.. kendimi evimde hissettiğim tek yer burasıydı ve 25 yaşında geri döndüğümde ve sanki hiç ayrılmamışım gibi hissettim, çocukken tıraş olduğum berber, ekmek almaya yollandığım bakkal vb. esnaf beni unutmamıştı.
  
  artık istanbuldan kaçıp nefes almaya evime geldiğimde rastladığım kadarıyla sokaklarında hiç çocuk olmadığı gibi. uzgörenlerde yürürken duyulan arapça seslerin arasında türkçe konuşmaya rastlamak bile zor olmuş.