• bazen gülünç derecede abuk geliyor. şimdi kafamı yastığıma koyduğumda yine bir ton gündelik olayı düşünüyordum. yetiştirmem gereken işlerin son tarihi ruhumu mengeneye alıp sıkıştırıyordu. gün içinde kırdığım potlar, daha önce yaşadığım hayalkırıklıkları, endişelerim, terk edilişler, kayboluşlar filan canımı sıkıyordu ama gelgelelim, bir an öleceğimi hatırlayıp, neden bunca zaman diğer şeyleri düşünüp yorulduğumu anlayamadığım için kendime yazık dedim.

    biz nasıl da bu kadar yakın çevremizin etkisinde kalabiliyoruz
3 entry daha
hesabın var mı? giriş yap