çarşıya inemem

• sanki yazı yazmaya yeniden başlıyorum. aylardan beri elime kalem almadım. alsaydın sanki bir şey mi yumurtlayacaktin? sanmam. iyi oldu. doğrusu buna ben de memnunum. ama bu akşam neden beni her şey oturup bir şeyler karalamaya zorluyor? hani biraz daha dişimi sıksam, yalan da söyleyebileceğim. beni, bilmediğim bir şey zorladı diyeceğim. değil. hep böyle olur. bir vapur beklerken iki ayağım pabuctayken yazı yazarım.
  
  sanki birisi sormuş: "nasıl yazarsanız?" diye de konuşuyormus gibi bir hal aldigina aldırmayın. nasıl yazı yazarım onu incelemiyorum. şu akşamımı didikliyorum.
  
  yukarıdakiler sait faik'in hikayesinin girişinde yer alıyor. öylesine söylenmiş gibi duran -mesela okuyan biri entry sahibinin düşünceleri sanabilir- aynı zamanda büyüleyiciye yakın bir bütünlük, pes peselik oluşturan düşüncelerin yazıya dökümü. tırnak işareti kullanmama sebebim kısa bir süre de olsa kendi urunummus gibi gorunmesini sağlayıp -pabuca kadar belki inandiriciydi- gözünüzde büyümek ve sonra pat. çünkü -güzel- yazmak ne güzel bir iş.
  
  bu arada ateşi 39 derece olduğu için çarşıya inemez.