acemi asker komutan diyalogları

• ordu komutanının evinin önünde nöbet tutulmaktadır. orgeneral. or.
  
  sabaha karşı nöbet sırasında duvara yaslanmış şekilde ayakta ve kendinden hafifce geçmiş şekilde uyuklanmaktadir. o 20şer 30ar saniyelik uyuklamalarin arasında, bir anda ortamda bir sessizlik olduğu hissedilir, rüzgar esmeyi bırakmış, yere düşen yapraklar havada asılı kalmış, durumdan kıllanıp noluyo amina koyiiim diye gözler açılmıştır. karşımda benden 20-25 cm kısa, sivil giyimli, ilk bakışta sivil memur falan olma ihtimali vereceğim bir siluet belirmiştir. bu hissiyat ilk 1 saniyede oluştu tabi, sonra karşımda ki sivil memurun aslinda saldıray berk paşa olduğunu idrak ettim.
  
  s.b : (omzuma hafif dokunarak) oğlum?!
  ben : emredin komutanım!
  s.b : sen uyuyor musun?
  ben : hayır komutanım! bi anlık içim geçmiş.
  s.b : komutanına soyle sana az nöbet yazsınlar.
  ben : emredersiniz komutanım!
  
  sonra gidip tabii ki komutanıma bunu söyleyemedim.
  
  daha önce nöbette uyurken orgeneral'e yakalanan olmadıysa, anlayamazsiniz.
  
  edit : bu diyalog sırasinda acemi değildim, ama öyle hissediyodum.