raskolnikov

• gayet sağlıklı, vicdanlı ve özgür kahraman.
  
  cinayeti iyi bir şey olduğunu düşünerek işliyor.
  
  ama sonrasında yaptığının yanlış, kötü olduğunu anlıyor ve başlıyor kendisini yargılamaya… ve yaptığının yanlış olduğuna, tabiatiyle cezaya müstahak olduğuna hükmedip gidiyor kendini mahkemeye teslim ediyor ve son tahlilde bedenini hapsettirerek ruhunu — yani daha kavramsal bir ifadeyle vicdanını — kurtarıyor ve tabii en önemlisi özgürlüğünü — yani vicdan özgürlüğünü — kurtarıyor/sağlama alıyor. hapse giriyor ama özsaygısını kurtarıyor. yani hiçbir surette patolojik bir durum yok romanın kahramanının yaptıklarında, çünkü yaptığı her şey bilinçli.
  
  kahramanımızda melankolik bir durum da yok, çünkü melankoliye özsel olan incitilme, göz ardı edilme ve düş kırıklığına uğrama gibi faktörler yok. biliyorsunuz, melankolinin nedeni egonun sayılmamasıdır. mesela sevgisinin tanınmamasıdır.
  
  (bkz: #75986224)