4 numara

• 78. sahnede aranan kapının öyküsü şöyledir:
  
  kulakları yakan tizlikte gelen çağrı yankılandı odanın içerisinde. ışık henüz dağılmıştı, henüz dökülüyordu parçaları yere mor taşın. henüz çatlamaktaydı tuhaf cisim.
  
  kulakları yakan tizlikteki çağrı yankılandı odanın içinde. kulakları yakan...
  
  açık pencereden içeri yansıyan ışık tükenmişti. aynanın üzerinden siliniyordu renkler, az sonra hiçbir şeyi yansıtmayacaktı sonsuza kadar. odanın içinde duran tek ışık kaynağı, kenarda unutulmuş, bitmek üzere olan mumdan başkası değildi.
  
  kulakları yakan tizlikteki çağrı yankılandı odanın içinde.
  
  mumun fitilinin dibindeki yağ topağına denk geldi alevler. ve kısa ve keyifli bir çıtırtı ile büyüdü alevler.
  
  etrafa henüz dağılmaktaydı patlayan mor taşın parçaları. henüz çatlamaktaydı tuhaf cisim. henüz silinmekteydi üzerinden aynanın, renkler.
  
  mumun alevleri, ölmeden önce aniden geliveren son nefes gibi güçlü bir şekilde kapladı şamdanın ucunu, ani parlamanın ardından biriken ışığı, ani bir kararla kendine çeken ayna, içtiği ışığı yöneltti çatlamakta olan tuhaf cisme. henüz bitmeyen çatırtının içinden geçen ışık, metal piramidin tepesinde duran ve şimdi her tarafa doğru dağılmakta olan mor sekiz yüzlü'nün havada uçuşan parçalarının içinden geçti.
  
  kulakları yakan tizlikteki çağrı yankılandı odanın içinde.
  
  mor sekiz yüzlü'nün parçaları içinden geçen ve bir anlığına onu dağılmaktan koruyan ışık ani bir patlamayla birlikte, rengin renksizliğe, ışığın karanlığa dönüştüğü bir kapı oluşturdu. kenarları mum alevinden, içi mor... ve aynı anda, bu odadan çok uzakta, bu müzikten, bu rüzgardan, bu düşten, bu öyküden çok uzakta, bambaşka bir yerde bir kapı açıldı, kenarları mum alevinden, içi mor. kapının önünde bir gezgin durmaktaydı, kendi icat ettiği çalgısıyla diyarları gezen...
  
  son kez kulakları yakan tizlikteki çağrı yankılandı odanın içinde.
  
  ve aynı ses bambaşka bir boyutta başka bir sese dönüştü, başka bir şekilde asıldı zamanın içine...
  
  "yol burada!"
  
  ...