yalnız bırakılmama hakkı

• buradan herkese duyurmak istediğim, en temel insan hakları arasında görülmesi ve tanınması gereken haktır.
  
  çocuklar düşünün: bir nedenle yalnız kalıyorlar. arayanları soranları yok. kimseleri yok. kimse ilgilenmiyor. başlarına gelecekleri tasavvur bile etmek güç.
  
  özürlüleri düşünün: hareket kabiliyetleri, bedensel fonksiyonları görece sınırlı. kimseleri yok. gereksinimlerini ya çok zorlukla ya da hiç karşılayamayacak durumdalar. ötesini siz düşünün.
  
  yaşlıları düşünün: yavaş yavaş ölüme doğru yaklaşıyorlar. hastalıkları artıyor. artık eskisi gibi gezemez, tozamaz durumdalar. çoluk çocukları kendi başının derdinde. gelenleri gidenleri, arayan soranları yok. merdivenden inme çıkma dertleri büyük. yolda yürümekte ise zorluk çekiyorlar. gözleri iyi görmüyor. unutkanlar. kulakları iyi duymuyor. bir takım temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyorlar. bir allah’ın kulu halin nedir, diye sormuyor. konuşmak isteseler konuşacakları kimse yok. bir iş yapmak isteseler vücutları zayıf düşmüş; harekette zorlanıyorlar. tüm bunlara rağmen yalnız başına yaşamak zorundalar. bunlardan bazısı kimsesizlikten dört duvar arasında can veriyor; günler geçtikten sonra fark ediliyor. evlerinde korku içinde yaşıyorlar. birisi kapıyı açacak, içeri girecek, kötülük yapacak diye korkuyorlar.
  
  yaşlıların bu yalnızlığı ve çaresizliği neredeyse kanıksanmış olup, elden ayaktan düşen bu insanlar onun bunun insafına terk edilmiş durumdalar. evlatları bile anne babalarının bu haline seyirci kalabiliyor. bu insanlar artık iş göremez, çalışamaz hale düştülerse, ne halleri varsa görsünler mi demek lâzım. evet yaşlılıkla birlikte bir takım uyum problemleri de ortaya çıkıyor. sinir sistemi, beyin, bellek vb bir takım zafiyetler içine giriyor. bundan kaynaklı huysuzluklar, asabilikler, benmerkezci davranışlar, ileri aşamalarda çevreyle ciddi geçimsizlikler kendini gösterebiliyor. gerçekten kopukluk birtakım zor çekilir davranışları beraberinde getirebiliyor. ama tüm bunlar onların yalnızlığa terk edilmesi için bir gerekçe oluşturmamalıdır.
  
  bu insanlar yeni kuşakları yetiştiren insanlar. bir zamanların anneleri, babaları, çalışanları, doktorları, sanatçıları, kısacası mevcut yaşamı var edenlerin ta kendisi. bu insanlar yaşlandıklarında ne sırt dönülmeyi, ne de yalnız bırakılmayı hak ediyor. aksine daha çok ilgiye, sevgiye, şefkate gereksinimleri var ve bunu fazlasıyla hak ediyorlar. ve buna her zamankinden daha çok muhtaçlar.
  
  hiçbir insan buna lâyık değil. ve hiçbir insan hele zayıf ve bakıma muhtaç durumdaysa yalnız başına bırakılmamalıdır. toplum ve devlet yaşlılara hak ettikleri onurlu değeri vermeli ve onları asla kendi kaderiyle baş başa bırakmamalı ve bunun için gereken her türlü önlemi almalıdır.
  
  “yalnız bırakılmama hakkı” temel insan haklarından sayılmalı ve her türlü anayasal, yasal ve hukuksal önlemler gecikmeden alınmalıdır. unutulmamalıdır ki, herkes o aşamadan geçmekle karşı karşıyadır.
  
  edit: imla