god hates us all

• ustunden gecen 4 yilda hala zevkle bastan sona dinledigim, hediyesi olan tisort patlican moruna donup delik desik olsa da 4 yildir gururla ustumde tasidigim enfes album.
  albumu temin edene kadar ne promosyonlarina, ne de korsanlarina yuzumu dahi cevirmedim. buyuk gun gelip player'a cd'yi yerlestirirken kartonete ayar oldum kafadan. darkness of christ ile "allah allah!" (?) demeye basladim zira uzun bir intro, lo-fi olmasi disinda gayet bir parca. tabii insan meraktan da geberiyor. god hates us all cigliklari arasinda disciple girdigi anda tuylerimin diken diken oldugunu dun gibi hatirliyorum. o kadar etkilendim ki, ilk yirmi saniyesinden sonra parcayi basa aldim "n'oldu ki simdi ki?" diye. gozlerim dolmustu serefsizim. o nasil bir giristir yarabbim? "slayer aabi. metal bu aabi." dedim, mest oldum. sonra biraktim akti parca, hanneman ile king yardiriyor resmen. araya desen asmis sonunda; oturmus, mukemmel bir vokal performansi sergiliyor. bostaph basli basina bir lezzet zaten hastasiyim, bambaska bir olay. bu adamin urettigi parcalari lombardo'dan dinlemek gram zevk veriyorsa ibneyim.
  saydim, sirf disciple'daki riff'lerden alti tane parca cikar haci. albumun en iyi parcasi olmakla birlikte, tum slayer tarihinin de en iyi bestelerinden biri. onlarca sey ucbucuk dakikaya ziplenmis resmen. nefis yahu. geronimon'nun headbang yaptigini gorenler olmus. oyle bir lokomotif sarki yapmak ki butun albumu cektirmek.
  albumun genelinde tom araya'nin hic denemedigi cok farkli tarzda vokali ayni parcalarda uygulamasi bile basli basina bir guzellik. adamlar hayvan gibi metal yapiyor ve sozlerin %80'ini anlayabiliyorsun! anbilivibil! paul bostaph desen insani davuldan sogutabilecek bir yetenek. olmaz oyle sey diyorsun, en gudik kamerayla cekilmis kayitlari izliyorsun, gozunun onunde lan resmen! bu adamin gotu basi bir degil. bir metal davulcusunun butun faziletlerine sahip: hizli, dayanikli, aksamiyor, kacirmiyor, ataklarda sacmalamiyor, ustun zik hakimiyeti var, ride ve hi-hat kullanimi got ucurucu. bu albumde ders vermektedir kendisi. jeff hanneman da ucmus haci. solalari bazen king mi atiyor o mu belli degil. slayer'i slayer yapan kemik etmenlere sarilmis, sirma sacli bir kahraman bu albumde. kerry king mi? kelini siktimin soparina soylenecek soz yok ki. kiz olsam verirdim. bunlar nasil sozler bilmiyorum. incilde bu kadar ozlu soz yok. nasil yazabilir bir insan evladi bunlari. hayat felsefesi olarak benimsenebilecek sozler var, abartmiyorum. sozluk elinizin altinda, bir sans verin. on tane album cikarilabilecek sozleri bir albume dolduracak kadar bonkor ve yaratici. yalanlariyla zarar veremesin diye kan havuzuna atiyor bu adam incili. oyle sozler yaziyor, oyle buyuk isyanlardaki, yaklasik yirmi senedir onun sozlerini okuyan tom araya'ya, "sahnede ustume yildirim dusmesinden korkuyorum dogrusu" dedirtiyor.
  milli satanizm bakanligi olsa, yardimci kitap diye bu kartoneti tavsiye eder. hatta bunun kartonetinde sarki sozlerinin arasinda incil'den bolumler var gercekten ve ustu karalanmis bircok cumlenin, "bullshit" falan yaziyor onun ustunde de. olduruyor gulmekten (o yazinin kerry king'in el yazisi oldugunu da ekleyelim).
  sololar hic olmadigi kadar slayer, ritmler hic olmadigi kadar kalifiye, vokaller hic olmadigi kadar cesitli, davullar hic olmadigi kadar teknik, sozler edebi eser. parcalar da mumkun oldugunca hangi albume ait oldugunu hissettirecek eksende tutulmus. disciple ve new faith'e bir baska ozenildigi su goturmez bir gercek ama her parcanin kendine has en az bir guzelligi var.
  hala reign in blood ile karsilastirip da oldshool ayagina itin gotune sokmaya hic gerek yok bu albumu. ne yapmis yani bu adamlar abi, zibidilik mi yapmislar? nesini begenmiyorsun da "eski de eski" diye tutturuyorsun? saclari beyazladi bu adamlarin; iki adim attiklarinda kivilcim cikiyor, tasaklar yerlerde. bu ugras icindeki coklu metalci kardeslerime, kemik bir slayer fanatigi olarak, gidip in flames'i falan elestirmelerini salik veririm. oyle cicekten cicege dolasan ari gibi gelip de "hih ben bunu begenmedim" deyip gidenlerden olmayiniz. suphesiz ki biz bu cicegin sakiniyiz. sokariz.
  herhangi bir radiohead albumu bile beni bu kadar bos konusmaya itemez, "bu albume bok atmayin" mucadelesi verdiremez. bu album seytanina kadar slayer'dir. god hates us all! pls ltf tsk.
  
  edit: "zil hakimiyeti" yerine "zik hakimiyeti" yazmisim ahahaha gulun diye duzeltmiyorum ibret olsun.