la nuit a devore le monde

• gilets jaunes'ın bir kez daha paris'i yiyip yuttuğu bir cumartesi günü, feldschlösschen'in sponsorluğunda "cumartesi korku gecesi"nde izlenmiş, haussmann mimarisinin arkaplan olacağı düşünülürken, usulca izlenmiş en melankolik zombi yapımı olmuş film.
  
  --- spoiler ---
  
  bireysel tarihte önemli yeri haiz iki filmin^** başrollerinin burada da başrol oynamasıyla sıradan bir yapım olmayacağı hissini daha başta veren film, zombilerin cirit atmasına rağmen sıradan bir zombi filmi olmayacağını da biraz yavaş ama ince bir hüzünle gösteriyor.
  
  anders danielsen lie'nin neden başrol olduğunu da anlamak zor değil, oslo 31. august'taki o aşılmaz modern yalnızlığa nasıl can verdiyse bu sefer de yine şaşırtmayan bir performans ile apartman dışını kuşatmış etesusamışların ardında, kapalı kapılar ardındaki dünyasında yalnızlığını nasıl tecrübe ettiğinin filmi.
  
  zombilerin aşikâr bir alegori olduğu yapımda, o müthiş yalnız aşılamadıkça insanın da nasıl insanlıktan çıkmaya yaklaşabileceğini, bir noktadan sonra bir kedi yarenliği pahasına bile insanın canından vazgeçebileceğini ve ne yazık ki gerçekten yaren olacak biri geldiğinde bu şansı talihsiz kaçırmakla yalnızlığa mahkûmiyetin ağırlığını zarif bir paris apartmanı katlarında, fark edilir bir sinematografi ile ve de türün klişelerine pek de girmeden hazin anlatan bir film.
  
  elbette genelde kafasına ateş edilerek parçalanan zombilerdense, karşılıklı oturulan, tüm öfkenin çıkarıldığı, ertesi sabah ise suçluluk ile özür dilendiği bir zombi olduğu da düşünülürse bir yandan filmin işlediği yalnızlık temasının erdiği son kerteyi öte yandan da zombilerin nüvesinde de hâlâ insan kalan bir şeyleri bulma ümidiyle de gerçekten farklı bir yoldan giden yapım.
  
  --- spoiler ---
  
  benzerleriyle kıyas kabul etmeyecek, belki de bu yüzden birkaç zaman sonra bir zombi filmi değil de modern yalnızlık üzerine kendine - muhtemelen tek başına oturacağı - bir sandalye çekip oradan çatıları izleyecek, güzel film.
  
  şerh-i battery: lie'nin - ikincisinde elleri kadraj dışında olsa da - ilkinde patır patır bateriye abanmasıyla belli ki davul da çalabildiğini düşündürebilecek, hızlı ritimli davul partisyonlarının her derde - zombi yalnızlığı bile olsa - deva olduğunu da gösterir yapım.