bir yazı

• --gecenin sonuna yolculuk-- 30.05.2019
  
  aylardır sürüncemede bir bırakıp bir devam ettiğim, çilingir beklerken bitirdiğim roman. kitabın dili benim seveceğim gibi akıcı, konuşma diline yakın, samimi, abartısız. bukowski gibi ya da okuyamadığım yengeç dönencesi'nde olduğu gibi aşırı argo yok, kararında. aslında çirkinliği, umursamazlığı o mide bulandırıcı tepkisizliği, kurnazlığı, bencilliği görüyor ve gecenin varlığını içinizde bir yerde duyuyorsunuz. böyle olmaktan korkuyor muyum, o hissizlik hali acıdan daha mı iyi, yeniden başlamaya hala enerjimiz var, benim var. ama birgün bu hayal kırıklıkları tekrarlanırsa dönüşeceğim kişi bu iğrenç yaratık olacak, kendisinden tiksinen. hastalarına karşı umursamazlığı, giderek daha çok umursamaz olmasında bir tiksinti var ve bunun "doktor" kimliğiyle çelişkisi. ama o kadar şeyi görmüş birinin sağlıklı kalması, yaşam sevinciyle dolu olması beklenir miymiş. yeniden okuduğum yerlerin altını çizmeye daha doğrusu yıldızlar koymaya başladım, bu kitapta da hayli yer var, belki buraya da yazabileceğim. tık tık