buzzcocks

• bu adamları dinlerken gözümün önüne 77-78 senelerinin gri temalı manchester ortamları geliyor... altımda eski bir ford granada'm olsun, teypte de what do i get çalsın... yaşlılar bizlere nefretle bakıyorlarmış, kimin umrunda ki... belki 'geezer'larla haftasonu arabaya atlayıp londra'ya ineriz kimbilir, bakalım sham 69 bu sefer nerede çıkıyor? belli olmaz, cockney çocukları bizleri sevmezlerse kavga çıkabilir... marlene'i tanıdım geçen gidişimde, güzel kız... mill hill easttarafında oturuyormuş... bayağı uzak ama paul weller için new cross gate'deki gece kulüplerine kuralcı ebeveynlerine rağmen gitmeyi başarıyor. ve işte memur sheridan yine açık mavi renk devriyesiyle turluyor... hepimizden nefret ediyor biliyorum ama bize baktığı andaki o surat ifadesi çok komik, bahse girerim yine işe yaramaz amirine şikayet edecek. pete de ona çok gülüyor bir de rolling stones'dan ölümüne nefret ediyor... ha aklımdayken nottingham'daki siyahlar sokaklarda funk dinleyip paten kayıyorlardı son gittiğimizde... hala ısrarla 'tony manero'yu kendilerine örnek alıp ispanyol paça pantolon giyen tipler de ayrı bir alem, plastik diskolarınız ve fönlü 'bee gees'inizle çok havalı zannediyorsunuz kendinizi di mi?! ne garip yer şu 'notty', devrimden haberleri yok galiba... bu fish n chips de bayat mı ne... pete, öyle değil mi? ...pete? sana diyorum?...^*
  (bkz: last train to upminster)