radyo tiyatrosu

• yaşlı olmak ile alâkası yok her zaman vardı radyo tiyatrosu.
  
  şu avuç içi kadar radyolar vardı eskiden çok ucuza satılıyordu. düğmelerine basınca tak tak diye ses çıkıyordu. onlardan vardı bende.
  
  bayılıyordum radyo tiyatrosu dinlemeye. kelimeleri, olayları ve kişileri anında hayal gücümüzle canlandırdığımızdan olsa gerek çok keyif veriyordu.
  
  gece ayrı oluyordu sabahları ayrı. bazen rüyalarıma giriyordu dinlediğim oyun. dere varsa mesela, su sesi geliyordu. uzaklardan gelen köpek havlamaları falan. efsaneydi efsane.
  
  yer sofrasına oturup yemek yiyorlardı. çatal bıçak sesleri, " bana da ayran doldurur musun? " diyen babanın sesinin ardından gelen bardağa ayran doldurma sesi falan... sofrada sanki ben de oturuyordum.
  
  hey gidi hey.