the picture of dorian gray

• "it is only shallow people who do not judge by appearances. the true mystery of life is the visible, not the invisible."
  
  gibi bir cumle ile "şu an"a olan inancsizligi en aci ve en acik sekilde dile dokmustur bu kitapta sanirim oscar wilde. 21. yuzyil insaninin ruhunu teslim ettigi bir bilinmezlik ya da bilinmeyene duyulan ozlem leş egoların en komik temel ogesi olmustur hep kanimca. emanet yani. ne idugu belirsiz, her an sizden gelip alinacakmiscasina hakkinda hic bir seyi merak etmediginiz, sadece var oldugunu bildiginiz ve rahatsiz etmeyen soru isaretleri. arzunun nesnesinin bilinememesi cuk diye oturur bu gorunmeyene duyulan ozleme, boyle bir acizlige.
  orada, anlamda kaybolan ve soylenmeyecek olan iki kelime degil, tutabildiklerim ilgimi cekmistir sukurler olsun ki.
  
  bu yuzden dunya uzerinde iki tip insan var diye dusunurum,
  goruneni gizem sayanlar, ya da gizemi surekli gorunmeyende arayanlar.
  ayindir bu bana gore. herhangi, varoldugu belli belirsiz bir seye, varolanlardan daha cok duyulan inanc, benlikte bulunan bir sekilsizligi ordan burdan buldugu yamalarla kapatmaya calisan bir zavalli goruntusu vermistir bana.
  iste o an gidip bir agaca dokunmak isterim. durur, duydugumu dusunmek isterim.