forrest gump

• aşağıdaki yazı filmle ilgili subjektif tecrübe ve fikirlerimi içermekle birlikte kısmi spoiler içerebilir. bu konularda hassas biriyseniz bunu göze alarak okuyunuz.
  
  forrest gump'ı sinemada hatırlamıyorum, neslim gibi ben de cine 5 döneminde izledim. ondan sonra filmi 15-16 yaşlarında ve 23-24 yaşlarında birer kere daha izledim. simpsonlar ve felsefe kitabında yazar, "daha çok okudukça ve izledikçe simpsonlar'dan daha keyif alırsınız" demişti. forrest gump için ise bu belki yaş alarak, daha fazla şey öğrenmek ve bilmekten geçiyor.
  
  ilk izlediğimde tuhaf ve masum bir adamın başından geçen çılgın maceralar
  ikincisinde zeka sorunları olan bir adamın amerikan tarihi olayları akışında yer almasını görmüştüm.
  
  son izlediğimde, diğer insanlar gibi düşünemediği için hep hayata bir adım dışarıdan bakan, masum bir adamın, tutkuları ve aşkı peşinde, hayatın içinde savruluşunu, yakın dönem amerikan tarihi ile harmanlayarak anlatılışını izlemiştim.
  
  hani tarihsel olayları, kişileri, 68 kuşağını, vietnam savaşını geçtim, forrest zeka seviyesi yüzünden okula alınmadığında annesinin onu okutabilmek için müdürle yattığını anladığımda 3. defa izliyordum filmi. ilk ikisinde kadın çok dil dökerek adamı ikna etti sanmıştım.
  
  bunun dışında çocukken elvis presley ile tanışmış olması, john lennon ile katıldığı program, amerikan başkanları ve başlarına gelenler, ku klux klan ve black panther'ler, shit happens, smiley'lar gibi sayısız detay ilk izleyişte kaybolan, biraz daha büyüyünce keyif aldığım detaylar oldu.
  
  bu "dönem" filmi arkasında bir de ilerleyen son derece tuhaf bir duygusal ilişki var. abusive relationship diyeceğim türkçe'sini tam bilemedim. jenny'nin forrest'a tuhaf bir yaklaşımı var. berbat bir çocukluğu olan jenny bir yanda forrest yanında huzuru bulup onunla mutlu olurken bir yandan karakteri, zeka problemi olan bir adamla sakin bir hayat geçirmeye müsait olmadığı için, forrest'ı zor anlarında kullanıp keyifli anlarında başkaları ile oluyor. jenny pek çok açıdan empati yapılması güç bir karakter ve filmin sonunda dahi jenny için değil forrest üzüldüğü için üzülüyorsunuz.
  
  forrest gump aynı zamanda sinemada özel efektlerin çağ atladığı bir döneme denk gelmiş bir yapım. her dönem teknoloji şovu yapıp, bakın bunları yapabiliyoruz filmleri çekilir. avatar öyleydi mesela, o dönem de jurassic park vardı. forrest gump gerçekçi bir yapım olduğu için gösterişli efektleri yoktu ancak o dönem efsaneleşmiş bir karakter vardı. bacakları olmayan bir eski asker vardı biliyorsunuz. bu adamın aslında bacakları varmış, bacaklarıyla oynamış, efekte kaldırmışlar diye konuşula konuşula efsane olmuştu. vay anasını artık neler yapabiliyorlar diye yere göğe koyulmamıştı o durum.
  
  forrest gump için son bir söz söylemem gerekirse, bu filmi izlerken her seferinde gözlerimi dolduran bir cümle ile kapatmak isterim. bence savaş hakkında söylenmiş belki en basit ama aynı zamanda en dolu cümlelerden biriydi.
  
  "forrest, eve gitmek istiyorum"