• üstad attila ilhan 'ın hannelise şiirinde geçen bir ifade. kalbimiz beyaz derken biz siyah diyemeyiz diye devam eder bir sonraki satırda. şimdi bana çok şey hatırlatan bu şiire bakınca, ya da şiire değil de bu dizelere bakınca,şunu görüyorum; insanın kendisine yakışan, asiliği kimi zaman çöküş anına kadar sürükler bünyeyi, vezüv gibi patlar, sadece kendisini değil başkalarını da yakar cinneti. kalbimiz beyaz derken, biz de beyaz dersek belki vezüv gibi patlamasak da, vezüv'e gidip de dönemeyen yaşlı plinius gibi, içimizde kaybolabiliriz.
hesabın var mı? giriş yap