• bazen yenilgiyle sonuçlanan bir savaştır.sonrasında insan en azından bir kere bencil olmayı başararak ardına bile bakmadan,geride kalanları düşünmeden savaş alanından uzaklaşır, kendine yeni bir düzen kurar ve yaralarını sarmaya başlar.
  • sebebi su olabilir; (bkz: kalbin aklin bile anlayamadigi nedenleri vardir)

    bir de suna goz atmak lazim; (bkz: patinaj ceken beyin/#8766507)
  • bir sure devam eden bu catisma sonucu kirilan kalp beyne kan pompalamaktan vazgecebilir.
  • kalbi muhurlenmis insanlarin elbette yasamayacagi seydir. her seyi sadece aklın urettigi mantik cercevesine oturtarak belirlenmis kurallar dahilinde herhangi bir icsel catismaya girmeden, ogrenmeden ve gelismeden akıl yoluyla yapilan analizlerden elde edilen verilere dayanarak yasayip gidemeyenlerin dustugu seydir kalp ile aklin catismasi. bazen oyle bir sey olur ki mantiginizla dusundugunuzde, kendinizi dusundugunuzde o seyden o kisiden uzak durmalisinizdir, bu zamana kadar ogrendikleriniz bunu gostermekte, koydugunuz alarm mekanizmalariniz uyari canlarini calmaktadir. gorunurde kendi menfaatiniz icin uzak durmak en iyisidir.. ama icinizden bir ses buna karsi cikar.. oyle bir histir ki karsi koymak ve koymamak arasinda ikileme dusersiniz.. cunku aslinda siz bilincli olarak henuz farkina varmamis olsaniz bile bilincalti bir hisle biseylerin/olayin sadece mantikla gorduklerinizden(bildiklerinizden) ibaret olmadigini fark etmissinizdir.. bilincli fark edisimizle bilincalti farkedisimizin ayri dustugu durumlarda biz bu kalp ile akil catismasi denilen ikileme duseriz. ya bu hissi dikkate alir, biraz daha sabreder ve arastirmaya anlamaya calisiriz durumu.. ya da bu hisleri cesitli sekillerde rasyonalize ederiz ve mantigimizin soyledigi olcude yasar, riske girmez, gerekeni(!) yapmis oluruz.
  • (bkz: akla ikna olup aşkı üzenler)
  • (bkz: aşk)
  • apollon ile dionysos un kavgasıdır.
  • akıl ile kalp birbirlerine zincir ile bağlı gibidir. iki ayrı varlıktır ama her yere beraber gitmek zorundadırlar. biri hızlı giderse zincir gerilir ötekinin canı yanar. tekrar yanyana gelince geçer. çatışma değildir bu, senkronize olmak zorundadırlar.
  • esasında bu durum aklımızla ile içgüdülerimizin çatışmasından başka bişi değildir.
    akıl doğruylan yanlışın ayrımını yapıp bizi uyarırken , içgüdüler ona çelme takıp ,aksatma görevini üstlenir.misal birisinden ayrilamadiğimiz zmnlarda kendimizi 'aklım başka kalbim başka' derken bulmamızın sebebi aklımızla içgüdülerimizin farklı hareket etmesindendir.
    akıl dediğimiz esasında egonun taa kendisi.bu ego bir süre boyunca kendince biriktirdiği ipuclarıyla x kişiyle devam edersen ruhen madden eksilere sayabilirsin, onu engelle ve koru kendini derken,içgüdümüz olan id de rahat durmaz karşı mücadelesini verir .hayır der o x'se benim çok ihtiyacım var,ne şekilde olucaksa olsun !,istiyorum der.sonuçta bu ego-id çatışmasında hangi taraf daha güçlüyse o galip gelicektir.
    he bir de bazı zmnlarda içgüdünün galip gelmesi o kadar da kötü bişey değildir .aklın kısa devre yapıp yanlış saptamalar yaptığı da düşünülürse içgüdü güvenilmez değildir.
  • "there's a war going on between my head and my heart. i wonder how they grew so far apart.."

    (bkz: dance of bad angels)
hesabın var mı? giriş yap