• şu sıralar sıkça yaptığım şey. yalnızlığın ve yalnız kalma isteğinin doğru orantili olduğu bir durumdur. ayrıca kafa dinlemek için ya da yaptığın işe odaklanmak için gayet mantikli bi tercih. yalnız bırakılmakla karıştırmamak önemli. bu soyutlamayi kendiniz yaparsınız. başkasının soyutlaması yalniz kalmayi istemekle yalniz olmanin ters orantili oldugu bir durumdur.
  • böyle bir ülkede, böyle insanlara sahip bir toplumda, böyle bir siyasi ortamda çoğu durumda en mantıklı yol. bireye bağımsızlığı öğretir.
  • karantinadan önce de zaman zaman yaptığım bir eylem. bazen çok iyi geliyor.
  • soyutlamayı bitirdim artık somutlama evresine geçtim. ah karantina günleri... yıllar sonra nasıl anacağız kim bilir bu günleri.

    not: somutlama evresi konusunda şaka yapmıyorum. (bkz: kendini her şeye somutlamak)
  • zaman zaman girdiğim bunalımlar sonucu yaptığım hadise.
  • mental anlamda olan soyutlanma isteğimin yanında, fiziksel varlığımın da görünmez bir hal almasını istiyorum.

    harry potter serisini izleyenler bilir. yanlış hatırlamıyorsam felsefe taşı filminin bir sahnesinde harry, görünmezlik pelerini sayesinde tamamen görünmez olmuştu. işte böyle bir pelerinim olsa, hiç düşünmeden kuşanır ve kaybolurdum. böylece zihnen bu diyarların dışında olduğum gibi, gözden de ırak olurdum. ne insanların bakışlarından kaçardım, ne de bir düşünceye saplanıp kalırdım. bir hiç olmanın rahatlığıyla yaşar giderdim.
  • yaklaşık 8 aydır yaptığımdır. ve bu 8 ayın tamamında robot gibi yaşamaya başladım. aklımdaki tek şey hedeflerimdi. her sabah 5 gibi yataktan fırlayıp deli gibi çalıştım. alanımda ilgili bir çok şeyi öğrendim. dışarı çağırdılar gitmedim, görüşelim dediler görüşmedim. sanırım soyutlamamdaki en büyük sebep tamamen hedeflerim ve o hedeflere ulaşmak için çok çalışmam gerektiğinin farkında olmamdı. noldu derseniz? yolu yarıladım. ve şunu söyleyebilirim: yolun sonunda bu emeğe değecek bir şey olduğunu biliyorum ve sırf bunun motivasyonu bile , benim yataktan fırlayarak uyanmamı sağlıyor.
  • karantina günlerinde sanırım birçok kişinin içinde bulunduğu durum. umarım bu kriz tez zaman da biter ve eskiye döneriz umuduyla...
  • aslında kendini insanlardan soyutlamaktır. yalnız kalmaktır. depresyon dönemlerimde sıkça yaşadığım bir durumdur aynı zamanda. insan en doğrusunun yalnızlık, içe kapanıklık olduğunu düşünür ve bütün gücüyle bu duyguya sarılır. halbuki dünya güzel insanlarla doludur ve hayatı onlarla paylaşmak en büyük mutluluktur.
  • her şeyin online olarak gerçekleştiği şu günlerde bile yaptığım şey. whatsapp'tan gelen mesajları görmesen çok şey kaçırıyorsun sanıyorsun. aslında öyle değilmiş. iki gündür toplam 1 saat internet kullandım. merak eden de yok özleyen de. hiçbir şey kaçırdığın yok, kimsenin seni umursadığı da yok. ait olduğunu sandığın yerden azıcık uzaklaşıyorsun o kadar.
hesabın var mı? giriş yap