• geçtiğimiz günlerde elim bir olay sonucu vefat eden bir tanıdığımın facebook duvarında yapıldığına şahit olduğum olay. son model abukluklardan birisi.

    şimdilerde ise istisnasız yüzlerce kişi, rahmetlinin facebook duvarına, "allah rahmet eylesin, seni çok severdik kardeşim, mekanın cennet olsun" gibi taziye mesajlarını yazmakta, bir nevi arkadaşlık görevlerini yerine getirdiklerine dair kendilerini tatmin etmekte.

    iyi de arkadaş, doğum günü falan değil ki bu, hani "iyi ki doğdun hacım" yazasın, sonra karşındaki okusun, karşılıklı mutlu olun falan. bildiğin çocuk ölmüş, sanki okuyacakmışçasına facebook duvarına yazmaya ne gerek var?

    ha oldu da işte, arkadaşın unutulmasın, herkes hatırasın istiyorsan bir facebook grubu açarsın, o grupta toplarsın milleti, unutturmamaya çalışırsın rahmetliyi ama duvara taziye yazmak, abukluk değil de nedir?
  • (bkz: face verdik book'unu çıkardın)
  • daha aşırısı da var.

    uzaktan tanıdığım, intihar ederek hayatını sonlandıran bir kızcağazın ölümü üzerine bununla ilgili bir grup açılmış, ve cenaze bitince de cenazedeki fotoğraflar bu gruba yüklenmişti.

    fotoğrafları gezinip "like" butonu kullanan olmadığını görmem ise tek teselli.
  • (bkz: facebook duvarına fatiha suresi yazmak)
  • (bkz: facebook profiline ölen kişinin resmini koymak)
  • facebook'un internet üzerinde bir toplanma yeri olduğu kabul edilirse garip karşılanmaması gereken olaydır. zira ne yapıyoruz; farklı arkadaş gruplarından arkadaşlarımızı ekliyoruz, günlük gibi paylaşımlarda bulunuluyor filan. gün geliyor ölüyor hesap sahibi, bu arkadaşlar da aralarında geçen iyi anıları anlatmış, ölen kişiyi nasıl tanıdığını yazmış, ölen kişinin kişiliğini yüceltmiş. çok mu ayıptır ya da günahtır? birisi başkasının anlattığı yönünü bilmez arkadaşının, zihninin derinliklerinde kaybolan anısını hatırlar ya da. rahmetle saygıyla anar sonra. mezarlığa gidip kendi kendine konuşmaktan daha iyidir paylaşmak bence.
  • ben anlamıyorum.
    asla anlayabileceğimi de sanmıyorum.
    bana ölünün üzerinden prim yapmakmış gibi geliyor bütün bu yapılan. herkesin "bak benim de ne sevdiğim bir insandı", "bak ne kadar da yakındık" imajı vermeye çalışmasından başka birşey değil benim gözümde.
    bi de bunun daha yoldan çıkmış olan versiyonu "huzur içinde yat canım arkadaşım" vari profil güncellemeleri yahut kişisel iletiler. anlamsız. "çok sinirliyim yazma!!!" diye kişisel ileti yapan kız ne kadar esasında "ne oldu?" sorusunu bekliyorsa, bence bu tip insanlar da bir o kadar "başın sağolsun, kim vefat etti?" sorusunu bekleyip bu soru üzerinden bu muhabbet kurmaya çalışıyorlar. iğrençlik.
    çok mu kötü niyetliyim?
    pek sanmıyorum.
    çünkü zamanında yaşanan bir vefat olayında, merhumla hiç alakası olmayan insanların facebook üzerinden karalar bağladığına şahit oldum. bu bir yana, o insanların merhumun adına grup açıp, oraya bir de taze mezarın fotoğraflarını eklediğine ve o kadar "seveni"nin gıkını çıkarmadığına şahit oldum.
    bunun altında ne gibi bir iyi niyet olabilir? ne yapmalıyız o fotoğrafa bakıp? aralarda açıp dua mı etmeliyiz mezarının başına gitmek yerine? tam bir saçmalık. ondan da ziyade, düşüncesizlik.
    tamam, herkes vefat eden kimsenin toprağın altında olduğunu bilir fakat kimsenin o insanı anmak için bakacağı şey onun üzerinde ot bitmemiş mezarı değildir. bu acıtır. bu düpedüz merhuma ve onun yakınlarına saygısızlıktır.
    bunu bile düşünmekten yoksun insan müsveddeleri varken etrafta, kimsenin sanal ortamda gerçekleşen, iki tık ve bir sürü klişeden ibaret anma töreninin iyi niyetini savunmaya hakkı yok. bazen bırakın iyi niyeti, ortada kayda değer bir niyet olduğuna dahi inanamıyorum ben. sadece bir sürü küçük ve mide bulandırıcı hesap.
  • mefhum üzerine kelime oyunları bile yapılabiliyorsa, bunu gerçekleştirmek olayla taşak geçmekten daha onurluca bir davranıştır.

    ayrıca facebook iletişim sayfalarından iletişime geçip merhumun profilini "memorialize" yani andaç haline getirebiliyorsunuz. böylece sadece resimleri gözüküp, kendisini sanal da olsa anan insanların yorumları gözüküyor.

    yok nerden biliyorsun diyorsanız andaç yaptım da ondan biliyorum. hayatımda tanımadığım, normal şartlar altında da tanışamayacağım ama aynı şeylere değer veren insanların sözlük entelijansına göre "komik, abuk vb." yorumlarını okuyup gurur duyabiliyorum, acımı, özlemimi paylaşabiliyorum.
  • bana hiçte samimi gelmeyen eylem, hadi doğumgünü kutlanır feysten yakın değilsindir kontörünü harcamak istemezsin ama ölüm bu başka birşeye benzemez. bakın ne kadar duyarlıyım ne kadarda iyi bir insanım ben demeye çalışanların bunu yaptığına birebir şahit olduğum için bana gayet yapay geliyor. evine uğrayıp ailesine başsağlığı dilemek, mezarına gidip dua etmek çokmu zor? hadi uzaktasın ailesine yakınlarına telefonlada mı ulaşamıyorsun verilmeye çalışan mesaj ayh bakın ne kadar üzüldüm ben ne kadarda duygusalım :'(:'(. bence yinede şükretmek lazım bu halimize insanların görüşme toplanma yeri olmuşmuş teknoloji geliştikçe insanlar yapaylaşıyor sosyal ortamdan kopuyorlar gitgide, yıl 2010 acaba 2020'de neler görücez.
  • bunun daha beteri bir durum da olen kisiden facebook mesaji almaktir. tabii mesaji yazan bir yakini filan oluyor ama, ilk anda durumu idrak etmek, sinirlere hakim olmak filan oldukca guc.
hesabın var mı? giriş yap