sofra bezinde kuruyup kalan pirinç tanesi

• çocukluğumdan kalan iç burkan bir detay. sabah kahvaltı yaparken görüldüğünde dün akşam yemeğinde pilav yediğimizi hatırlatır.
  
  bazen hayatı sofra bezinde kuruyup kalan pirinç tanesi modunda yaşarız. sevdiklerimiz gitmiş, hayattan beklentilerimiz azalmış, hoşlandığımız kıza mesaj yazmışız, görmüş ama cevap vermemiş.
  
  atom fiziğine de profesörlüğe de lanet olsun.
• (bkz: sofra bezi neydi lan?) zenginler bilmez.
• kış sabahı, viskositesi azalsın diye katalitik sobanın önüne konan bir önceki günden kalma tahin pekmezin kader ortağıdır.
• 'sofra bezinde kuruyup kalan pirinç tanesi' hakkında söyleyebilecek birşeyleri olmanın köylü olmak demek olduğunu öğrenmemize sebep olan başlığın öznesi.
  
  hayat dair yüz gülümseten detaylardan biridir aynı zamanda. sen kalk, çeltik tarlasından toplanıp milyonlarca akrabanla çıktığın yolculuk ve yaşadığın onlarca çuval ayrılığından sonra, bir kiloya isabet ettiğiniz kadar kuzeninle bir paketin içinde sıradan bir köy evinin mutfağına düş. servis edildiğin sofrada kuzenler 50 şer 50 şer yenirken atla kaşıktan (köylü kaşıkla yer) sofra bezine yapış. olacak iş değil ama oluyor işte.
• muadili kuruyup kalmış hamsi kılçığıdır.
• bulunduğu yerden çekip almak,tatak çıkarma stayla bir zevk verir insana.
• gitmiş midir kalmış mıdır bilinmez.
• çoraba yapışan versiyonundan bi kaç tık daha insaflı olan pirinç tanesidir.
• dişlerinizin sağlamlığını ölçmek için muhteşem bir yoldur.o pirinç tanesini ön dişlerinizle ikiye ayırabiliyorsanız artık dişlerinizi fırçalamanıza gerek yoktur.sonsuza kadar bu şekilde yaşayabilirsiniz.
• asidir, diğerlerinden farklıdır, düzeni reddetmiştir. bu reddediş onu diğerlerinden soyutlamış, dışının sertleşmesine sebep olmuştur. ama içi hala eski günlerdeki gibidir. taa ki bir güç onu tutunduğu bezden koparana kadar mağrur duruşunu sürdürecektir. #duranpirinç
  
  bi kere de anlam yüklemeyin lan.
  sofra bezli günleri özledim.