sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu

• genelde bir kere gidilen ve ordayken her hafta mutlaka gelicem deyip bir daha gitmediği yer.
• genelde esirgenme cagindaki cocuklarin her turlu boktan muameleye maruz kaldigi, pislik , taciz , sadizm gibi kavramlarin asil anlamlarina tur bindirircesine cirit attigi devlet kurumlari. cocuklarin asil buralardan esirgenmesi gerekir dedirten mekanlar.
• basbakanlik sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu; dönem dönem adı kötü olaylara karışsa da, bunların tüm kuruma ve çalışanlarına mal edilemeyeceği, ülkede yaşanan insani ve kültürel değerlerin yozlaşmasından kendisini soyutlayamasa da sorumluluk sahibi olmadan edinilmiş çocuklar ve bakıma muhtaç yaşlılar için şu an başka bir alternatifi olmayan her zaman eleştirmek yerine biz neler yapabiliriz soruları ile değerlendirilmesi gereken kurum.
  http://www.shcek.gov.tr/
• bayram önceleri derinden etkilyen reklamlarıyla son bir iki yıldır adından söz ettiren kurum kent'in; bu sene, küçük, güzeller güzeli bir kız çocuğuyla birlikte andığı, pek çok kişinin unuttuğu kurum...
• yeryüzünde, 'artık gitmek zorunda olduğunuzu' söylediğinizde, sezgisel bir kavrayış ile sizi en iyi anlayacak olanların yaşadığı dört duvar aralarıdır.
  
  bazı evlerin iki sokak ötesinde olur bunlardan. haftada bir yahut iki defa okuldan eve dönerken falan uğrarsınız. çocukların en küçük olanları bir buçuk yaşında olur ve içlerinde elleri en minicik, gözleri ise en kocaman olanlar bunlardır ve adları 'oğulcan'dır.bazen dudakları yarılır ve mavi bir iplikle dikiş atılır bunların dudaklarına; iplik sallanır mavi mavi, daha da bir sevimli olur bu keratalar. hep en küçükleridir fakat siz geldiğinizde herkesten evvel onlar fark eder sizi ve koşarak boynunuza atlarlar. hiç konuşmazlar yalnız, diğerleriyle oynarken siz (hepsi ile oynarsınız; birisini havaya kaldırıp uçak yapmışsanız, diğer otuz çocuğu da aynı şekilde havaya kaldırıp uçak yapmalısınızdır -çok yorucu olur bu bazen) bazen kıskançlıkları tutar ve zırlamaya başlarlar; seslerini o zaman duyarsınız. siz de çok üzülürsünüz, kucağınıza alıp tek söz söylemeden teskin edersiniz onları; zaten kucağınızda susarlar birazdan. sonra diğer çocuklarla biraz daha oynarsınız. sonra "tekrar geleceğim" der ve "artık gitmek zorunda olduğunuzu" söylersiniz. anlarlar.
  
  aradan iki yahut üç gün geçer ki arkadaşınız size verdiği randevuyu bir saat ileri almak zorunda olduğunu söyler. "olur", dersiniz; "ben de o bir saatlik arada çocuklarımın yanına giderim" dersiniz, zaten daha yeni olmuştur paranızı alalı, "hazır param varken, şuradan çikolatalı gofret alayım çocuklarıma" dersiniz ve neşe içinde, aldığınız çikolataları sallaya sallaya gidersiniz yanlarına. çocuklar bahçede oynamaktadırlar ve sizi görünce "aa! abi geldii!" diye bağırmaya başlarlar. fakat bazen bir gariplik sezersiniz. aynur hanım'a (buralarda çalışan güzel insanların adı aynur olur bazen) "oğulcan nerede, çişe falan mı gitti?" diye sorarsınız. "oğulcan'ı evlatlık verdik" diye yanıt verirler işte o zaman bu aynur hanımlar. bir anda ne tepki vereceğinizi şaşırırsınız. üzülmekte mi sevinmekte misinizdir, anlayamazsınız. "yani artık bir annesi var, bir de babası?" demeye çalışırken siz, bir yandan gülümsemektesinizdir ve "oğulcan'ı bir daha göremeyeceğim yani?" demeye çalışırsınız az sonra (evet, bir daha göremeyeceksinizdir çünkü yeni ailesinin bilgileri saklıdır). "güzel bir geleceği olsun" diye umut eder ve diğer çocukların yanına dönersiniz, onlarla oynamaya başlarsınız. çikolatalarını verirsiniz ve "artık gitmek zorunda olduğunuzu" söylersiniz. anlarlar.
  
  arabada müzik dinlersiniz, bağıra bağıra eşlik edersiniz çalan şarkılara. arkadaşınızla buluşur, geyik yapmaya başlarsınız. radikal bulmaca falan çözersiniz. çay içersiniz. sigara içersiniz. "sınav şuradan şuraya kadar" dersiniz. "beşiktaş matheus'la anlaşamamış, iyi olmuş" dersiniz. "hadi ben artık eve gider" dersiniz.
  
  bazen eve gelir ağlarsınız.
• bir calisaninin kurum ici yasanan sorunlarla ilgili olarak "24 saat kazan kaynayan^* yerde sorun eksik olmaz" dedigi surekli faaliyette olan devlet kurumu.
• hali hazırda devlet bakanı güldal akşit e bağlı olan, akp iktidarı sonrasında kadrolaşma olayının abartıldığı kurum.
• 90'li yillarin basi... fikri saglar'in kultur bakanligi doneminde, bakanlik icin elma sekeri isimli bir cocuk dergisi hazirlanmaktadir... derginin cikisini duyurmak uzere bir etkinlik duzenlenir... shcek "saray cocuk esirgeme yurdu"ndan cocuklar bakani ziyaret edecektir... cocuklar gelir... bakanligin basin ve halkla iliskiler burosunda agirlanirlar once... dergi cocuklara dagitilir... derginin tasarimini yapan bunye -biraz da mesleki bir heyecanla- cocuklardan birini kucagina oturtur ve dergide en cok neyi begendigini sorar... cocuk, logonun yanindaki elma sekerini gosterir parmagiyla... ne albenili renkler, ne degrade gecisli zeminler ne de civil civil cizgi romanlardir ilgi ceken... illaki, logonun yanindaki elma sekeri... bunyenin gozu ufakligin pantolonuna ilisir... pantolonu tek dugme tutmaktadir... altta gorunen don sari sidik lekeleriyle doludur... gelir oturur bogazina kocaman bir yumruk bunyenin... "dergisinin de, bakaninin da, elma sekerinin de!.."
  
  sidik lekeli don ve elma sekeri anisi engeldir cocuk yuvasi ziyaretine... o kucucuk govdelerin, ruhlarin yasadigi buyuk acilarla yuzlesme korkusu, o minicik kalplerdeki sevgi acligi, "giderken iyi de, ya ayrilirken ne olacak" kaygisi kostek olur ziyaret fikrine... ama, gidilmelidir bu yuvalara... devletin, devlet gorevlilerinin, sosyal hizmet uzmanlarinin yetmedigi, yetemedigi noktalardaki boslugu doldurmak icin gidilmelidir bu unutulmus arka bahcelere... ankara bayramda huzurevi zirvesini duzenleyen arkadaslara haber salinmali, bayram-seyran beklenmeden gidilmelidir bu yuvalara...
• ilk olarak roma doneminde gorulmustur fakat tam tabiriyle cocuk esirgeme kurumu degildi adı, nerva doneminde.
• birileri 30lu yaşlarında eski solcu günleri eşliğinde che guevera fotoğraflarına bakıp devlete bok atabilsin diye fedakar bir kısım insanın eşşekler gibi çalışıp süründüğü devlet kurumu.
  işleri arasında çocuk sıçan ailelerin çocuklarına sahip çıkmak ve bilumum bürokrasi işi yer alır.
  içinizdeki idealizm ve sosyalizm, -hatta ve hatta kadın veya kız çocuklarıyla çalışacaksanız- feminizm zerrelerinden kurtulmak ve sabrınızın sınırlarını denemek için ideal bir kurumdur.