• sayın başbakanımızın çiftçiyle geçen konuşmasını okuduktan sonra şu hikayeyi hatırladım ve internetten tamamını buldum, fazla da yoruma gerek yok zaten.

    halil ağa gerçeği

    "gel yardım et bana nuri... kaçalım köşkten..."

    onun bu içtenlikli isteğine karşı çıkmak, büyük haksızlık olacaktı.
    "tamam, sen planı hazırla, ben uygulamasını yaparım..."

    atatürk ve nuri conker, birinin hazırladığı ötekinin uyguladığı plan
    sonunda florya köşkü ' nün tüm nöbetçilerini atlattılar ve köşkten
    kaçtılar.

    altlarında, nuri conker' in bir arkadaşının arabası vardı. eylül sonu
    akşamı sonbaharın tadını çıkararak, çekmece' ye doğru gidiyorlardı.

    birden atatürk' ün gözleri akşam güneşi altında çift süren bir köylüye
    takıldı. yaşlı bir adamdı bu. sapanın sapına iyice yapışmış, toprakları
    yavaş yavaş deviriyordu. fakat çiftin bir yanında öküz, bir yanında merkep
    vardı. eşit güçlerle çekilmediği için sapan yalpa yapıyordu.

    atatürk şoföre durmasını söyledi.

    indiler. köylüye seslendi:

    "kolay gelsin ağa!.."

    köylü bu sese başını çevirmeden karşılık verdi:

    "kolay gelsin"

    "işler nasıl ağa? bu yıl mahsülden yüzünüz güldü mü?" köylü isteksiz
    konuştu:

    "tanrı' nın gücüne gitmesin bey, bu yıl yufkaydı mahsül. kabahatin acığı
    bizde, acığı yukarda! biz geç davrandık, yukarısı da rahmeti esirgedi."

    "bakıyorum, sabanın bir yanında öküz, bir yanında merkep koşulu. öküzün
    yok mu senin?"

    "var olmasına vardı ya, hıdrellezde vergi memurları sattılar."

    "hiç vergi memurları köylünün üretim aracını satar mı?"

    olmaz böyle şey! muhtara şikayet etseydin..."

    köylü güldü:

    "muhtar başında deel miydi memurun, a bey?"

    atatürk dudaklarını dişleri arasında ezerek konuştu:

    "kaymakama gitseydin."

    köylü iyice güldü.

    "sen de benle gönül mü eyleyon beyim?" dedi.

    atatürk konuşmayı sürdürdü.

    "e peki, istanbul şuracıkta geleydin valiye anlataydın derdini.... onun
    işi bu değil mi?"

    köylü atatürk' ün saflığına inanmış iyiden iyiye gülüyordu. konuşmanın
    tadını çıkardığı için keyiflenmişti de biraz. kestirip attı:

    "bırak şu sağırı allasen, biz onun buralardan gelip geçtiğini çok gördük.
    yakasına yapışsak acep derdimizi duyurabilir miyiz?"

    atatürk sordu:

    "adın ne senin ağa?"

    "halil... köylük yerde sorsan, halil ağa derler..."

    "demek varlıklısın?.. ağa dediklerine göre."

    "acık çiftimiz- çubuğumuz varken adımız ağa' ya çıkmış."

    "peki halil ağa, bu senin işin beni bayağı meraklandırdı. benim bildiğime
    göre, bir çiftçinin üretim aracı elinden alınmaz. sen aldılar diyorsun.
    hadi kaymakam şöyle, vali böyle diyelim; e peki bir başvekil ismet paşa
    var bilir misin?"

    "bilmez olur muyum, beyim?"

    "tamam öyleyse, hemen her hafta istanbul'a geliyor. florya köşkü' ne
    iniyor. köşk de şuracıkta. bir gün kapıda bekleseydin de derdini
    dökseydin ona... herhalde çaresini bulurdu."

    "sen benim konuşmamdan hoşlaştın, gönül eyliyorsun.

    ama bak şimci, tutalım gittim vardım, beni o kapıya koymazlar ya...tutalım
    ki kodular, koskoca ismet paşa' mızı göstertmezler ya. tut ki gösterdiler
    ya ona halimi nasıl yanacağım hele; o sağırın sağırı! heç işitmez beni..."

    nuri conker, lafa karışmak istedi, atatürk bir hareketiyle onu durdurdu.

    "e peki, bakalım bu dediğime ne bulacaksın!" dedi

    "atatürk koca yaz şuracıkta oturup duruyordu. gitseydin, çıksaydın önüne,
    anlatsaydın halini. o da seni yüzüstü bırakacak değildi ya!.."

    köylü iyice keyiflenmiş, gülüyordu.

    "sen ne diyorsun bey?" dedi.

    "mustafa kemal paşa atatürk' ümüzün yüzünü görmek için peygamber gücü
    gerek... hem, tut ki gördük. yiyip içmekten, işinden gücünden başını
    kaldırıp bizim öküzün arkasından mı seyirecek?.."

    halil ağa, sigarasının son nefesini ciğerlerine doldururken, atatürk' ten
    yeni aldığı sigarayı da kulağının arkasına yerleştiriyor, çiftinin başına
    gitmeye hazırlanıyordu. konuşacak bir şey de kalmamıştı. atatürk köylünün
    omuzuna elini koyarak,

    "senden hoşlandım halil ağa" dedi.

    "bir gün köyüne de gelir, bir ayranını içerim. açık yürekli bir
    vatandaşsın. ama yine de sana söylüyorum, hakkını kimsede bırakma ara!.."

    döndüler, arabaya bindiler. halil ağa, onları uğurladı.

    "meraklanma beyim, evelallah heç kimse bizim hakkımıza el değdiremez.
    fakat bu, devlet baba' ya borçtur. ödenmesi gerek... otomobil hareket
    etti. atatürk' ün canı sıkılmıştı.

    "bir uygun yerden dönelim, tadı kaçtı bu işin!.." dedi. dönüş yolunda
    atatürk konuşmuyor, sigara üstüne sigara yakıyordu. yüzünde ince bir keder
    vardı.

    "yahu çocuk, şu halil ağa' nın vergi borcundan öküzünü satmışız, merkeple
    çift sürüyor, hala da 'devlet baba' diyor. ne mübarek millet, bu
    millet!.."

    köşke döndüklerinde atatürk yaverine emretti:

    "şimdi" dedi: "istanbul' da ne kadar bakan, milletvekili varsa hepsini
    telefonla bulacaksın!..

    bu akşam kendilerini yemeğe bekliyorum. ayrıca vali muhittin üstündağ ile
    ismet paşa' yı bul, onlara da haber ver." yaver odadan çıktı.. atatürk,
    nuri conker' e döndü:

    "şimdi sen de arabayla çikıp o halil ağa' ya gideceksin. ona benim kim
    olduğumu söyleme. tüccar, zengin bir adam filan dersin. 'seni sevdi, sana
    öküz alıverecek' diye bir şeyler söyle, kandır. kuşkulandırmadan al getir
    buraya."

    o akşam atatürk' ün sofrasında başbakan ismet inönü, bakanlar,
    milletvekilleri ve istanbul valisi muhittin üstündağ' dan oluşan yirmi beş
    konuk vardı. atatürk, "bu akşam soframıza efendimiz gelecek" dedi.

    "kendisine nasıl davranacağınızı çok merak ediyorum."

    bir süre sonra içeri başyaver girdi ve atatürk' ün kulağına bir şeyler söyledi.

    atatürk "buyursun!" dedi.

    başyaver kapıyı açıp da halil ağa, gündüz konuştuğu beyin sofranın başında
    oturduğunu, yanı başında da ismet paşa' nın yer aldığını görünce,
    şaşkınlıktan dona kaldı. dizlerinin bağ çözülmüştü. atatürk onu görünce
    ayağa kalktı. arkasından tüm konukları da ayağa kalktılar. atatürk son
    konuğunu,

    "hoş geldin halil ağa" diye karşıladıktan sonra kendisini sofradaki
    konuklarına tanıttı:

    "işte beklediğimiz, efendimiz" dedi.

    nuri conker, halil ağa' yı atatürk' ün sağ başına oturttu, kendisi de
    yanındaki sandalyeye geçti. atatürk, sofradakilere, o gün köşkten conker'
    le birlikte nasıl kaçtığını, halil ağa' yı, bir yanında öküz, bir yanında
    merkeple çift sürerken nasıl gördüğünü, sigara yakmak bahanesiyle nasıl
    kendisi ile konuştuğunu ayrıntılı bir şekilde anlattıktan sonra şöyle
    dedi:

    " şimdi gerisini halil ağa ile birlikte yanınızda tekrarlayacağız. ben
    sorduklarımı baştan soracağım halil ağa da orada bana söylediklerini
    olduğu gibi tekrarlayacak."

    halil ağa' ya döndü:

    "bak beri, halil ağa" dedi. "sen bu akşam benim başmisafirimsin. senin
    açık sözlülüğünü pek çok beğendiğimi bugün söyledim. konuşmamızdan sonra
    sana hiçbir zarar gelmeyecek. öküzünü de alacağım. ama şimdi ben tarlada
    sorduklarımı baştan soracağım, sen de orada söylediklerini aynen
    tekrarlayacaksın. işte soruyorum:

    bakıyorum sapanın bir yanında öküz, bir yanında merkep koşulu. öküzün yok
    mu senin?" halil ağa dudakları titreyerek atatürk' ün ayağına kapanacak oldu.
    atatürk önledi:

    "yoo, bak böyle şey istemem. soruyorum cevap ver."

    soru- cevap valiye kadar aynen tekrarlandı. sofradakiler, soluk almadan
    konuşmayı izliyorlardı. ürkütücü sorulara gelmişti sıra. atatürk sordu:

    "peki istanbul şuracıkta, gideydin valiye, anlataydın derdini, onun işi bu
    değil mi?" vali muhittin üstündağ, hali ağa' nın ancak iki metre ötesinden
    kendisine bakıyordu. nasıl desin?

    ter basmıştı iyice, işi savuşturmanın yoluna kaçtı:

    "vali paşamızı biz görüp dururuz buralarda. eteğine düşsek derdimizi
    duyurabilir miyiz ki..." "olmadı bu, halil ağa... bana dediğin gibi,
    dosdoğru..."

    "böyle demedik mi beyim?.."

    "ya, ben mi yanlış anladım?.. dur soralım bakalım nuri' ye. nuri,böyle mi
    dedi bize halil ağa?"

    nuri conker karşılık verdi. "hayır paşam!.."

    "gördün mü?.. demek aklında yanlış kalmış. hani bir şey dediydin sen, vali
    neden duymazmış?.. aynen bana söylediğin gibi söyle." halil ağa
    kekeleyerek konuştu:

    "köylük yerinde bizim dilimiz sağır demeye alışmıştır, paşam" dedi.
    "kusura kalma gayri..."

    atatürk gülmeye başladı:

    "diplomatsın ki, yaman diplomatsın, halil ağa... ama şimdi diplomatlık
    sırası değil, doğruyu konuşacağız... söyle bana, orada dediğin gibi..."

    halil ağa gözünü yumup, başını yere eğdi:

    "şaşırmıştım, ağzımdan yanlışlıkla 'bırak bu sağırı' diye bir laf kaçırmışım..."

    sofrada gülüşmeler başlamıştı.

    "hadi buna da oldu diyelim. geçelim gerisine:

    "e, peki bir başvekil ismet paşa var, bilir misin?"

    halil ağa ismet paşa' nın yüzüne baktı ve gözlerini yere indirdi:

    "şanlı ismet paşamız bilinmez olur mu hiç? o bugüne bugün..."

    atatürk halil ağa' yı durdurdu.

    "bırak şimdi övgüleri" dedi. "ben lafın gerisini getireyim: tamam öyleyse,
    hemen her hafta istanbul' a geliyor, florya köşkü' ne iniyor, köşk de
    şuracıkta. bir gün kapıda bekleseydin de derdini dökseydin ona. herhalde
    bir çaresini bulurdu."

    halil ağa yine kaçamak yanıt verdi:

    "kapıya koymazlar ya bizi, koysalar da şanlı paşamıza öküzümüzü mü
    yanacağız!.."

    atatürk' ün sesi iyice sertleşti:

    "beni uğraştırma, halil ağa" dedi. "erkek adam sözünü yalamaz.
    ne dediysen, tıpkısını tekrarlayacaksın!.."

    halil ağa ürktü, toparlandı. başını yine yere gömüp konuştu:

    "şanlı paşamıza da sağır dedikti ya..."

    "yalnız sağır değil, 'sağırın sağırı' değil miydi?"

    halil ağa yere eğik başını acıyla salladı:

    "öyle dedikti paşam, doğrusun!.." diyebildi.

    atatürk, ismet paşa konusunda daha fazla ısrar etmedi, sözü kendine
    getirdi.

    "son soruyu sorayım şimdi" dedi. "bunun da karşılığını ver, öküzünü al git."

    "koca yaz şuracıkta atatürk oturmuyor mu? gitseydin, çıksaydın önüne,
    anlatsaydın halini. o da seni yüzüstü bırakacak değildi ya?"

    "hiç bırakır mı aslan paşam benim!.. erip erişir de tarlama dek gelir,
    halimi dinler."

    "bırak bunları halil ağa, dediğini tekrarla." halil ağa birden diklendi.
    her şeyi göze almış insanların yiğitliği içinde doğruldu. atatürk' ün
    gözlerinin içlerine bakarak konuştu.

    "işte bunu demem paşam" dedi. "ağzıma ataş doldur, işte bunu demem!"
    atatürk gülmeye başladı:

    "zorlatacak bizi bu halil ağa, laf anlamıyor." dedi. "mustafa kemal paşa
    atatürk' ümüzün yüzünü görmek için, peygamber gücü gerek demiştin,
    yanılmıyorsam. 'görsem de, işinden gücünden, yiyip içmekten başını
    kaldıracak da bizim öküzün arkasından mı seğirtecek' demiştin." halil ağa'
    nın gözlerinden yaşlar inmeye başladı. tam kesilmiş, duruyordu. atatürk
    konuşmasını içtenlikle sürdürdü:

    "atatürk de işi içkiye vurmuş, sarhoşun biri' demeye getirdin ya fazla
    üstelemeyeyim" dedi.

    "şimdi bak beni dinle, halil ağa... seni şu kadar üzmemin sebebi, şunu
    anlatmak içindi: şu gördüğün altı bay hükümet... yani, biri başbakan,
    ötekiler de bakan! memlekete göz kulak olacak, işleri evirip çevirecekler
    diye bu makama getirilmişler. bir kanun gerekti mi, bu baylar hemen
    sıvanırlar, isviçre' den mi olur, italya' dan mı olur, fransa' dan mı,
    velhasıl neredense, bir kanun buluştururlar, türkçe' ye çevirtirler, sonra
    basıp imzayı gönderirler büyük millet meclisi' ne... bu millet meclisi
    dediğim, şu alt baştan senin yanına kadar olan beyler. kanun bunlara
    gelir.

    bunlar da 'hükümet elbette incelemiş, gerekeni düşünmüştür, benim ayrıca
    zorlanmama gerek yok' derler ve kaldırırlar parmaklarını, olur sana bir
    kanun!.. ama sonra bir vergi memuru gelir, vergi borcundan halil ağa' nın
    öküzünü çeker, satar... halil ağa da tarlasını bir yanda merkep, bir yanda
    öküz, ırgalana ırgalana sürmeye çalışır. ama üretim düşermiş, ekim
    zorlaşırmıs, kimin umurunda... sonra ben bunları görürüm, içim kan ağlar,
    işitirim, tasalanırım ! e, hakça söyle bakalım şimdi halil ağa... sen
    benim yerimde olsan, efkar dağıtmak için, bunları bu beylerle konuşmak için
    içmez misin? ama sonra da halil ağa tutar, sana 'sarhoş' der..."

    halil ağa' nın dili çözülmüştü:

    "öyle diyen yok haşa!.. dinden çıkmak gibidir...

    buldun mu bunu, hacısı da içer, hocası da içer..."

    atatürk sordu:

    "peki sen de içer misin?"

    "hiç bulunur da içilmez olur mu, paşam?.. içeriz ki, tıpkı şerbet gibi!.."

    atatürk hizmet edenlere işaret etti, kadehleri doldurttu. kendi kadehini
    halil ağa' ya uzattı:

    "hadi bakalım halil ağa" dedi. "sağlığına içelim."

    halil ağa, "koca allah, benim ömrümden de sana pay düşürsün paşam, sağlık
    düşürsün" dedikten sonra halil ağa, edeple başını kenara çevirdi, eline
    verilen kadehi bir yudumda boşaltıverdi. yüzü kızarmış , gözleri
    parlıyordu. ellerini dizlerinin üzerine koyarak

    atatürk'e döndü:

    "yunan' ı denize döktün paşam, bayrağımızı başucumuza diktin. benim gibi
    bir köylü parçasını sofrana alıp içirdin, sana duaya bilem dilim dönmez
    ki... nideyim ben şimdi? bırak ki oh paşam, ayağını öpem..."

    halil ağa atatürk' ün ayağını öpmek için davranınca, atatürk onu sıkıca
    tuttu ve bu hareketi yapmasını önledi. halil ağa bu kez, atatürk' ün
    ellerine sarıldı, ellerini öpmeye başladı: "bayrağımız gibi sen de
    başımızdan eksik olma inşallah! sana her kim düşman ise, onun yeri senin
    ayağının altı olsun!.. gayri bana izin, koca paşam!.."

    "yemek yemedin!.."

    "yemek kolay... meraklanır çocuklar, ben köyüme döneyim."

    atatürk nuri conker' e işaret etti.

    conker kalkıp halil ağa' nın yanına geldi, kalktı halil ağa, önce
    atatürk'ü, sonra sofradakileri selamlayıp kapıya doğru edeple geri geri
    çekildi. kapı kapandığı zaman atatürk sofradaki öteki konuklarına döndü:

    "efendimizin halini gördünüz mü beyler?" dedi. "devlet size böyle
    davransa, siz ne yaparsınız? mübarek millet bu, adam millet bu... şimdi bu
    adam milletin karşısında 'adam olmak,' bize düşüyor!.."

    sofrada kesin bir sessizlik vardı. kimse gözlerini atatürk' ten ayıramıyordu:

    "halil ağa' nın öküzünü satıp, üretimini aksatan kanunu ya biz yaptık ya
    da bizim yaptığımız kanun yanlış yorumlanarak halil ağa' nın öküzünü
    satıyor. ikisi de bence birbirinden farksız... böyle bir kanun yaptıksa,
    memleket çıkarlarına aykırıdır. nasıl yaparız, nasıl yapmışız bunu? eğer
    yaptığımız kanun doğru da, yorumlaması yanlış oluyorsa, o zaman sormak
    lazım. hükümet nasıl bir yönetim içindedir? sonra unutmayın ki, olay
    istanbul'da geçiyor. bunun van' ı var, bitlis' i var, kıyı bucak ilçesi
    var; acaba oralarda neler oluyor? bu çark iyi dönmüyor beyefendiler!.."

    derleyen: hanri benazus - bütün dünya

    kaynak: ismet bozdağ' ın "atatürk' ün sofrası"
  • çiftçinin çiftçiliğinin sorgulanması noktasına getirilmiş tartışma. çiftçi olmadığı söylenen insan bir provakatör bile olsa, onun söyledikleri değil, başbakanın söyledikleridir olayı yaratan... görmeyen gözlere hatırlatılır.

    o çiftçi provakatörün allahı bile olsa ne demiştir?
    sayın başbakanım. tarım bakanınızın anayasayı ihlal ettiğinin farkındamısınız.
    sayın başbakan ne demiştir?
    lan anayasayı senden mi öğreneceğim lan.
    sonra konuşma lan deme konusunda dallanıp budaklanmış ve korumalarının kişiyi uzaklaştırması için bir el haraketi yapan sayın başbakan "al ananı da git buradan" demiştir. muhtemelen korumalarla boğuşmuyor olsa o kişinin vereceği cevap bellidir. "kalıcı olan biziz. gidici olan sizsiniz sayın başbakanım."

    şimdi o adam çiftçi olmasa ne olur? ne demiş. başbakana ters bi laf mı etmiş? hayır. o zaman isterse mossad ajanı olsun o adam bu olayın doğuşundan sorumlu değildir. olayı başbakanın kabadayılığı doğurmuştur ve tek sorumlu kendisidir.

    çiftçi çiftçi değilmiş. olsun gülüm. o adam ne kadar çiftçi ise bu kişi de o kadar başbakan. biz birşey diyor muyuz?
  • recep tayyip erdoğan'a çok yakışmış ama tc başbakanına hiç yakışmamış olan konuşmadır.
  • "insanlar kendilerine eziyet edenlere saygi duyma egilimindedir" gerceginin makro politikada aktif kullanildigi akp doneminde ya$anan ic burkucu, hayallerimizdeki saygi ve sevgininin $imdilik ne kadar uzak oldugunu gosteren bir vukuat daha..

    memursun lan sen, devlet memuru. padi$ah degil.
  • bir insan dusunun ki, bir yere ziyaret amaciyla gitmis. tam da bu sirada ortaya cikan bir gerginlige cozum bulmak istedigini belirterek, sikayetini dile getirmekten baska bir sey yapmayan ev sahibi kalabaliktan birini yanina cagirmis. ev sahibi konumunda olan insanin "lan terbiyesizlik yapma" hitabina "canin sagolsun" diyebilecek kadar akil fikir sahibi oldugunu dusunun. misafir sifati tasiyan sahsin da ev sahibine "hadi al anani git buradan" diyebilecek kadar seviyesiz oldugunu.

    simdi ev sahibinin yerinde kendiniz oldugunu dusunun. misafirin de basbakan sifatini tasimadigini, alelade birisi oldugunu... yaklasik yarim saattir "hangi kelimeleri kullansam gotume girmez acaba?" diye ugrasip duruyorum, cikamadim isin icinden.

    kemal oncel in cani yanmis belli. ama yine de elinden geldigince nezaketi elden birakmamaya calistigi izlenimi yaratti bende. "iki senedir hayatimi kararttiniz, simdi de teselli icin uc kurus sikistirdiniz elime" diyememis de "mahsulum gitti. iki senedir anami aglattiniz." cikivermis agzindan. sit alanina kurdugu villalar yikilmamis, devletin olanaklarini baskalarina peskes cekmesine engel olunmamis; suya muhtacligina, giden mahsulune yaniyor.

    ozellikle son zamanlarda gozumuze iyice batmaya baslayan bir gercek bu aslinda. gerek uluslararasi alandaki, gerek de ulke yonetimindeki beceriksizliginin egosunda olusturdugu tahribatin acisini, hesap vermekle yukumlu oldugu halktan cikarmayi bir marifet, bir delikanlilik isareti sanan bir dusunce yapisina sahip sayin basbakan. uluslararasi gorusmelerde, tartismalarda o pek bir boburlendigi kasimpasaliligindan eser yok beyefendinin. cunku orada boyle tepkilere kimsenin pabuc birakmayacaginin farkinda. o yuzden sut dokmus kedi kisvesiyle yapiyor temaslarini. o yuzden simdiye kadar turkiye ye kac birim fayda sagladigi, ne kadar dostluk gosterdigi asikar berlusconi ye "kadim dostum", basvekiline dert yanmaktan baska bir gunahi bulunmayan milletin efendisine "al anani git buradan"...

    ve koskoca ulkemden bir tane sivil toplum orgutu, bir tane is adami, bir tane medya patronu cikip da "sen kimi nereden kovdugunu saniyorsun efendi?" diyemiyor. korku, rant olanaklarinin bozulmasini istememe, cekingenlik, fanatizm... nedeninin ne oldugu zerre kadar ipimde degil, bir allahin kulu "ne oluyor lan bu ulkede?" diyemiyor. koskoca ulke olarak gorunen o ki ikina sikina bir tane delikanli(!) cikarabilmisiz. sayin basbakan da bunun farkinda oldugundan, agzina geleni her turlu ortamda soylemekten kacinmiyor elbette. her firsatta gozumuze sokmayi cok sevdigi allahin bile, cenneti ayaklarinin altina konuslandirdigi bir anaya dil uzatabiliyor.

    toplumlar layik olduklari sekilde yonetilirler, demis birisi zamaninda. ama bu kadari da fazla. kim ne derse desin ben bunu haketmiyorum. ben seni haketmiyorum tayyip efendi. artik neyini alirsan al da bir git buralardan. allahin askina, peygamberinin askina, agzimi bozmadan git yahu.
  • devlet adamlığından nasibini almayan insanların, onları o mevkiye getirmiş olan insanlara ne kadar değer verdiğinin apaçık göstergesidir. delikanlılığı gariban çiftçiye, üç kuruşa muhtaç halka karşı olan ama amerika, avrupa birliği "höt zöt" diyince sus pus kesilen hükümetin başbakanının hezeyanıdır.

    buyrun bakınız da bakınız;

    (bkz: koylu milletin efendisidir)

    (bkz: adam gibi adam atam)

    sonra bir kere de buna bakınız;

    (bkz: devlet adamligi dersleri) - siz değil; öğrenememiş olanlar baksın.
  • o çiftçiye "lan" denecekse, olsa olsa şöyle denir: "afferin lan, yüreğine sağlık!"
  • aslında fazla şaşılmaması gereken, günlük hayatın her yanında karşılaşılabilinecek tarzda bir diyalogtur bu. zira zaten milletin seçtiği ve milletin bağrından kopmuş, ve en az onlar kadar delikanlı ve en az onlar kadar inançlı ve en fazla onlar kadar düşünen ve tam da onlar gibi davranan bir insandır recep tayyip erdoğan. azınlıkta kalan bizler bundan ne kadar şikayet etsek de o bu toplumun bir aynasıdır. hatta ben size bu konuşmadan sonra gelişen olayların sonunun ne olacağını da söyleyebilirim:

    "..ve kemal öncel bir dahaki seçimlerde oyunu yine ak partiye verdi.."
  • hayatında türkiye'ye hiç gelmemiş ve politikacılarımızı tanımayan bir yabancıya bu ikilinin resmi gösterilip, diyalog sırasında birbirlerine karşı olan üsluplarından bahsedildiğinde kendisi büyük ihtimalle köylünün başbakan, başbakanın da köylü olduğunu tahmin edecektir.
  • recep tayyip erdoğan efendinin (efendi dediğim için utanıyorum, kendisine köylüyle eşdeğer sıfatı verdiğim için utanıyorum) ne olduğunu bir kez daha vurguladığı konuşma olmuştur bu. lakin bundan 3 gün sonra yine burada başbakanı savunanlar olacaktır, bize de türk insanının yüzde sekseni salaktır ve eğitim cehaleti alır salaklık baki kalır* demek olacaktır.

    işin garip yani, çok beklemeden milliyet.com.tr deki ilgili sayfada yorum yapan insanlar, rte efendinin bu söylemini de tebrik etmişler ciddi ciddi. haklı bulmuşlar. haddini bildirmiş demişler. artık hiç çekinmeden söylüyorum, türk insanının yüzde sekseni salaktır.
hesabın var mı? giriş yap