unutabilmek

• bir baskasini degil, kendini affedebilmektir unutabilmek.
  
  anlamadiklarini, anlamadigini, anlayamadigini kabullenmektir.
  
  bir baskasini karalamak, kirletmek degil,
  kendi sebeplerini gorebilmektir unutabilmek.
  
  inanmak istedigin seyi, yanlis bilgilere dayali, belki bir inat, belki bir umut -kimbilir sizin ki neydi-, belki tamamen -korluk- uzerine kurdugunu,
  
  ya da, tamamen dogru fizik kurallarina dayali bir kagittan bir kulenin, -elinizde olmayan bir ruzgar esse- yikilabilecegini kabullenmektir unutabilmek.
  
  kimi zaman asla unutmadigini da anlamaktir, degismektir unutabilmek.
  
  insan kendine bir terkedilmisligi, bir aldatilmisligi
  ya da
  bir terketmisligi, bir aldatmisligi
  sigdiramaz.
  
  hele ölümü hiç sigdiramaz.
  bazi kosullarda
  unutmamak ama kabullenebilmektir unutabilmek
  
  neyi mi
  
  sadece insan oldugunu... tanri olmadigini.
  
  ve hayatin normal sartlar altinda surmedigini; kendine anlatmaktir unutabilmek.
  
  aslinda her kosulda: akan zamanin farkinda olmaktir.
  
  uktecinin notu: "unutmak degildir , unutabilmek
  bambaska biseydir
  unutabilenler doldursun"
• formülünü verebilecek olan, dilesin benden ne dilerse. yaşlandık amına koyim.
  
  "insan bir kere birine geç kalır ve bir daha hiç kimse için acele etmez."
• imkansız olan şey sanırım. sadece mevcut duruma alışıyorsunuz, hayatta kalmak için alışmaya çalışıyorsunuz. görmezden gelmeye çalışıyorsunuz.
  tüm bu çabalarınız birine benzetmeyle ya da birini andırmayla yok oluveriyor.
  üzücü ama yapacak bir şey yok; elinizde olan bir şey yok. eğer teselli olacaksa; birgün öleceğiniz ve yok olacağınız gerçeği size bir parça huzur verir hale geliyor, yaşananları daha anlamlı kılıyor.
• furuğ ferruhzad türü bir kayboloşu ummaktır belki de:
  
  ah, bırak kaybolayım sende
  benden iz sürerek bulamasın artık kimse izimi....
• unutan, iyileşir. nietzsche
• bilinçli olarak yapılabilecek bir şey değildir.
• açılın amirim formül'ü veriyor.
• başarabiliyorsanız çok şanslısınızdır, şahsen ben en saçma şeyi bile günde 20 kez tekrar ediyorum, beynim unutma eylemini gerçekleştiremiyor malesef
• en son ayrıldığım işyerini unutabilmek istiyorum. iş değil aile ortamıydı benim için . 2 yıl çalıştım sırf oradaki sıcak ortam için . zam istemedim herşeye uyum sağladım.hayatımın en sevebileceğim dönemiydi. ama çıkmak zorunda kaldım. ısrar ettiler çıkmamam için ama ben zorlayarak çıktım. 1 ay yeni elemanın gelmesini bekledim gelmedi bende bir mesajla artık işe gelmicem yeni iş buldum diye yalan söyleyerek çıktım. sanki hala bir parçam orada . yeni işe giremiyorum . evden çıkmıyorum. psikolojim çok yıkıldı. hayata karşı ümitlerim umutlarım ve ben yok oldum. ben diye birisi yok . sadece boş bir beden dünyada var .
• bu kişinin profili gizli yazısını gördükten sonra unutmalarım başladı. hayat çok garip, biri giriyor hayatına, onu gördüğün her an çok değişik duygulara giriyorsun. ona alışıyorsun falan. sonra ne oluyorsa, kader çelme takıyor ve istediğin hiçbir şey olmuyor. uzun süre unutamıyorsun. fotoğraflarına bakıyorsun, eski mesajları okuyorsun. bazen kendine kızdığın da oluyor. hiç unutamayacağını düşünüyorsun ama o bunu da yapmanı sağlıyor. kendisinin simasını hatırlamayacak seviyeye geldiğin günler oluyor. en son ne kadar değişmişlere kadar gidiyor olay.
  
  uzun lafın kısası; hiç unutmayacağını düşündüğün günleri bile unutursun, bir insanı nasıl unutamayasın?