yalnızlığın anlaşıldığı anlar

• bir akşam üzeri yırtık tel örgüsünden girip iki çocukla anlamsızca sırıta sırıta maç yaptığın ve hatta sevgiliyi de olaya dahil ettiğin, kaleye geçip sevgiliye şut çektirip bilerek gol yediğin çim sahada, bir öğle vakti yüzünde donuk bir ifade ve ruhunda derin bir boşlukla amatör küme maçı izlediğin andır.
• sabah kalkar, hazırlanır, işe gelirsin. gördüğün ilk kişiye "günaydın" demek için ağzını açtığında sesin çatallıdır, 18.00'den sabah 9'a kadar kimseyle konuşmamışsındır; bir güzel sohbet eşliğinde kahvaltı etmemişsindir.
  
  kişinin yalnız olduğu şu boğaz temizleme efektinden de anlaşılabilir: ıhkıg.
• jay-jay johanson da olmasa evin hepten sessiz olacağını anladığınız an.
• bazen huzur veren anlardır..
• evde her şey tükenip de bir ekmek iki yumurta vs. almak için dışarıya çıkıldığında, esnafla alış-veriş yaparken ağzından çıkan sese şaşırdığın andır. üç gündür bir insan evladıyla konuşmamışındır. depresyon muydu? yok daha çok tembellikti sanırsam.
• telefonun hiç çalmaması, msn listesindenizdeki online 7 kişiden hiçbiriyle konuşmamanız, facebook'da online 17 kişiden hiçbiriyle konuşmamanız, sözlükten kimsenin mesaj atmaması, kısaca iletişim araçlarını gerektiği gibi kullanamamanız...
  
  ibrahim tatlıses'ten gelsin: yalnızım dostlarım
• ders çalışırken birden çalan ''olanlar olmuş'' yalnızlığı yüzünüze vurur.
  
  (bkz: ilhan irem)