• south park'ın en anlamlı bölümlerinden biri olduğunu düşünüyorum. hayatında hiç depresyona girmemiş / uzun süreli mutsuzluk hissi ya da hiç bir şeyden keyif alamama gibi durumları yaşamamış insanların bu bölümü anlamalarını beklemiyorum. south park'tan sadece komik olmasını beklemek bu kadar zekice hazırlanmış bir diziye haksızlık olur, bu arada south park rahatsız ediciliğiyle bilinir, ve hiç bir bölümü midesi bulanan hassas insanlar için uygun değildir.
  • güzel bir south park bölümü.

    izlemeden önce gelip burayı okuyanlar olursa iğrenç lafına bakmasınlar diye yazasım geldi. animasyon bok görmek midenizi bulandırıyorsa açın televizyonu mide bulandırıcı insanların sıçtığı yapımları izleyin. onlar bana daha iğrenç gözüküyor.
  • --- spoiler olabilir ---
    ekim ayında gösterilecek olan devam bölümü yerine yine terrance and phillip bölümü izleyeceğiz gibi geliyor bana.
    --- spoiler ---
  • (bkz: cynical asshole syndrome)*
  • bunca yıldır benimle kalmış bir south park bölümü, ikilemenin ilk parçası.

    bölümün yayımlanmasının ardından çok uzun bir zaman geçmiş gibi gelmiyordu aslında, ancak yayın tarihi ve hayal meyal hatırladıklarım aksini iddia ediyor. çatı katındaki evimde finallere çalışmak ayağına sabahlayıp gereğinden fazla kahve sigara tüketmemle ilişkili geliyor hissettirdikleri. öyle ki evden çıkarken geride bıraktığım halıyı bile hatırlıyorum.

    bu south park ikilemesi, aynı zamanda, beni fleetwood mac ile tanıştırmıştı. o zamanlar bol bol mary elizabeth mcglynn dinliyordum, akira yamaoka'nın besteleri üzerinde hüzün dolu isyan şarkıları söylüyorlardı, silent hill'in içine sıkışanları anlatırken. bunun south park ile bir ilgisi yok elbette, ancak ikilemenin verdiği mesaj tam da bunu açıklıyordu. en azından bana.

    stan büyümeyi keşfederken, randy büyüyemediğini gösteriyordu herkese. stan ne kadar kendinin farkında olmaya başlamışsa, randy de o kadar farkındalık eksikliğini belirginleştirmeye başlıyordu. dolayısıyla baba ve oğulun zıtlığı önümüze çıkıyordu. yine de, bu karşıtlık bir tepki farkından fazlası değildi. çünkü hem stan hem de randy, aslında kimliklerini bulmaya çalışırken kayboluyorlardı. işte bu yüzden aynı deneyimi yaşıyor, ancak farklı deneyimlerden geldikleri için bambaşka tepkiler veriyorlardı.

    elbette randy karakterinin "randy" olmaya başlaması daha eskiye dayanıyordu. zaten bu bölümde de hikayenin katalizörğ olan sharon, randy'e kimlik bunalımı yaşadığını üstü kapalı da olsa anlatıyordu.

    tabi hayatın bir günde değiştiğini anlatmaya getirmiyorlsrdı bu ikilemede. aslında değişikliği hissetmediğimizi ve değişikliği fark ettiğimizde artık çok geç olduğunu aktarıyorlardı. buna karşın, ikilemenin mesajı gayet netti. bir yöne akan hayata karşı kürek çekmek akıllıca değil. yine de ben bir noktayı kaçırdıklarını düşünüyorum. daha doğrusu yeterince öne çıkaramadıklarını. stan belirgin bir karşı duruş sergiliyor, ancak randy karşı duruş sergileme sürecini bilinçsizce gerçekleştiriyor. bu yüzden stan, rüzgara karşı koyup da kırılarak alıyor dersini. ancak randy, hiçbir zaman dersini almıyor. randy'nin bu gelişimi bilinçli olabilir, çünkü devam eden sezonlarda karaktere yüklenen belirgin bir çöküş süreci söz konusu.

    bu ikilemeye dair bir youtube yorumu dikkatimi çekmişti zamanında. herkes bir anda fleetwood mac'in canlı performans videosuna gelmişti ve birisi "south park, hayatıma yön veriyorsun" biçiminde bir yorum yapmıştı. bence south park'ın çok yetişkin bir yanı var, her bölümüne veya sezonuna yansıtmıyor olsa da. başka insanların yaptıkları ve istemsizce yaşadıklarımız ne kadar absürt bir hale gelirse gelsin, biz değişmeyi kabul etmedikçe bu absürtlüğü körüklüyoruz.

    çünkü uyum sağlamak zorundayız ama uyum sağlamak kabullenmek değil. bazen bu bakış açısını unutuyoruz.

    her neyse. iki bölümü ve nicelerini finallere çalışırken dinlerdim. bilgisayarda sadece bunlar açık olurdu geceleri. sıçtın mavisi derdik biz o günün aydın olmasına. sabahın köründe bir poğaçayı ağzımıza atıp minibüse atlardık. hah, benim için yerinin ayrı olmasının nedeni finallere çalışmak mı? hayır.

    bu noktada ben de sorgulamaya başlamıştım, ne yapıyorum ben burada diye. şanslıydım ki değişim için çabalayacak vaktim, işim ve ailem vardı. pek çok insan şansı hafife alıyor ama stan'in şanslı olduğu yerde, aslında randy'nin böyle bir şansı hiç olmamıştı. bu yüzden geçmişe ve hayallerine duyduğu özlem hep ayyuka çıkıyordu.
  • ne kadar günlük olduğunuzu, doğuduğunuzdan itibaren ortalama kaç kez kalbinizin attığını, sizinle yaşıt kaç kişi yaşadığını ve benzeri özelliği gözler önüne seren site. hakkaten gettin' old hissettiriyor meret.

    http://you.regettingold.com/
  • ---spoiler---

    kulaklarımın ve gözlerimin kanadığı south park bölümü. iğrençti. olay tamamiyle tuvalette geçiyor.

    (yemekten sonra izlemeyin!)

    ---spoiler---
  • zevk alamadığım nadir south park bölümlerinden biriydi.

    --- spoiler ---

    hakikaten çok iğrençti.

    --- spoiler ---
  • (bkz: not getting any younger)
  • south park 15. sezon 7. bölümünün ismi.
hesabın var mı? giriş yap