317 şeref
-
şerefsizlikten son anda yırtmıştır.
-
en asil duygunun insanıdır.
vefalı, vicdan sahibidir yokluklar içinde okumaya çalışmış, belki ailesinden görmediği, göremediği desteği sımsıcak bir şekilde "hocam" dediği öğretmeninden görmüştür.
çalışkandır da muhtemelen.
okuyup yazıp iyi bir yerlere gelmiş; geldiği yere gelirken gördüklerini unutmaya başlar gibi olduğu anda, kendisinde o en derin izi bırakmış hocasını görüp silkinmiş, üzerine sinmiş olan uyuşukluktan kurtulmuştur. tekrar 317 şeref olmuştur. -
sivas lisesinde okumustur. surdan biliyoruz,
-siz...ogretmen misiniz?
+evet
-adiniz mahmutdu degil mi?
+evet
-sivas lisesinde bulundunuz mu?
+(kafa sallayarak cevap verir)
-hocam! beni hatirladiniz mi? -
(bkz: ali yalaz)
-
her zaman tüyleri diken diken yapan bir sahnenin kahramanı.
-
mahmut hocasının verdiği paltoyla sokak ışığında ders çalışarak okumuş, gözünü körleştiren o hırsıyla kazandıklarını gözünü açan mahmut hocasını şereflendirmekte kullanmıştır.
-
(bkz: hocam beni tanidiniz mi)
-
"zavalli bir seref vardı, aclik sefalet icinde okumaya calisan bir seref, mahmut hocasının verdigi paltoyla sokak lambasının altında titreyerek ders calısan bir seref.unutmadim hocam. ne o paltoyu ne de o zor gunleri unutmadim. bugun sahip oldugum herseyin bana o gunlerden miras kaldıgını biliyorum." sozlerini beynime kazimis oldugunu farkettigim kisi.
-
-
(bkz: hababam sınıfı tatilde)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap